Roos is 35 jaar en als single moeder vindt ze het lastig om financieel rond te komen. Ze werkt parttime en haar inkomsten zijn minimaal, waardoor elke maand een uitdaging is om haar gezin te onderhouden. Dit jaar plant de school van haar kinderen een uitstapje. Haar zoon gaat naar een attractiepark en haar dochter naar een natuurgebied. De kosten? Vijftig euro per kind. Voor veel gezinnen is dat te doen, maar voor Roos is het een grote opgave.
Roos richt zich op het betalen van rekeningen, maaltijden en essentiële benodigdheden voor haar kinderen. Extraatjes zoals schoolreisjes passen gewoon niet in haar budget. Ze herinnert zich de enthousiaste gezichten van haar kinderen toen ze hoorden over het schoolreisje. Nu voelt ze echter een knoop in haar maag; ze moet ze weer teleurstellen.
Ze doet haar uiterste best voor haar kinderen, maar situaties als deze doen haar twijfelen. Wat zullen andere ouders denken? Ziet de school haar kinderen anders omdat ze de kosten niet kan dragen? Roos beseft dat ze niet de enige ouder is met dit probleem, maar het voelt vaak wel zo.
Haar kinderen zouden zonder zorgen moeten kunnen meedoen aan dezelfde activiteiten als hun klasgenoten. Helaas botst ze steeds tegen financiële grenzen aan. Roos heeft overwogen om de school te vragen of ze in termijnen kan betalen of om financiële hulp te vragen, maar schaamte houdt haar tegen. Ze is bang voor de reacties van anderen als ze om hulp vraagt.
Mensen hebben snel hun oordeel klaar, dat heeft ze al vaker meegemaakt. Waarom werkt ze niet meer uren? Waarom spaart ze niet beter? Niemand ziet hoeveel ze moet doen om de basis te dekken. Ze liggen niet wakker van de zorgen over hoe ze de maand weer moet doorkomen. Het gaat niet alleen om geld, maar ook om de waardigheid die je kwijtraakt als je niet kunt doen wat voor anderen vanzelfsprekend is.
Op zoek naar oplossingen
De tijd blijft tikken, terwijl Roos in gedachten verzonken aan de keukentafel zit. Ze weet niet hoe ze haar kinderen moet vertellen dat er geen geld is voor het schoolreisje. Ze wil niet dat ze zich zorgen maken over het geld, maar de waarheid verbergen kan ook niet. Dit zijn de momenten die het moeilijkst zijn; niet kunnen bieden waar haar kinderen zo naar uitkijken, maakt alles nog lastiger.
Roos haalt diep adem en probeert een oplossing te bedenken. Ze wil haar kinderen blij maken en zorgen dat ze mee kunnen met het schoolreisje. Maar hoe? Misschien moet ze toch hulp proberen te vragen, ook al is dat moeilijk. Om verdere teleurstellingen te voorkomen, moet ze een manier vinden om het geld bij elkaar te krijgen.
Mensen die haar situatie niet begrijpen maken het nog moeilijker. Ze zien niet hoe hard ze werkt en hoe weinig ruimte er is voor extraatjes. Een onverwachte kostenpost, hoe klein ook voor anderen, is voor haar een groot offer.
Ondanks alles wil Roos niet opgeven. Haar kinderen verdienen het om met hun klasgenoten mee te gaan en van de dag te genieten. Misschien kan ze creatief zijn en op andere zaken besparen of kijken of familie of vrienden kunnen bijspringen. Ze hoopt haar kinderen te laten zien dat, zelfs als de financiële situatie moeilijk is, liefde en doorzettingsvermogen hen overal doorheen kunnen helpen.
De strijd is zwaar, maar Roos blijft hopen dat ze een manier vindt om haar kinderen dezelfde kansen te bieden als hun leeftijdsgenoten. Ze wil hen leren dat, ook al is het leven soms oneerlijk, doorzetten en niet opgeven belangrijke lessen zijn. Het pad is uitdagend, maar Roos is vastbesloten om de droom van haar kinderen werkelijkheid te maken, al is het maar voor een dag.
