Na acht jaar vol hoop en tegenslag dachten Beata Bienias en haar partner Powell dat ouderschap misschien niet voor hen was weggelegd. Beata heeft PCOS, een aandoening waardoor zwanger worden extra moeilijk kan zijn, en haar gewicht werd door artsen gezien als iets dat het alleen maar ingewikkelder maakte.
Ze gooide het roer om en viel zo’n 35 kilo af om haar kansen te vergroten, maar er gebeurde niets. De frustratie stapelde zich op en de teleurstelling vrat aan ze. Uiteindelijk kozen ze voor IVF als laatste redmiddel. Daarbij kreeg ze het dringende advies om even geen seks te hebben, maar voor haar verjaardag maakten ze één uitzondering.
Kort na de embryotransfer kwam het verlossende bericht: Beata was zwanger. Na al die jaren leek hun droom eindelijk uit te komen. Tijdens de echo stond haar echter nog een enorme twist te wachten.
Met knikkende knieën en kriebels in hun buik gingen ze samen naar de eerste echografie. De sfeer werd serieus toen de echoscopist Powell vroeg even te gaan zitten. De uitkomst was mindblowing: niet één baby, maar drie. Beata verwachtte een drieling.
“We keken elkaar volledig verbijsterd aan en bleven naar het scherm staren, alsof iemand stiekem drie embryo’s had teruggeplaatst,” vertelde Beata. Met tranen in haar ogen belde ze haar moeder: “Ik draag er drie!” Toen kwam er nóg een verrassende wending: uit verder onderzoek bleek dat slechts één kindje via IVF was ontstaan, terwijl de andere twee op natuurlijke wijze waren verwekt.
Op een zwangerschap van 34 weken werden Amelia, Matylda en Borys geboren. Ze hoefden maar een weekje in het ziekenhuis te blijven en mochten daarna gezond en wel mee naar huis. “Het is soms pittig en intens, maar echt meer dan dubbel en dwars de moeite waard,” zei Beata. Ondanks alle hobbels en hartzeer voelen Beata en Powell zich ongelooflijk gezegend met hun drieling. Ze zijn dankbaar voor dit wonder na jaren van onzekerheid en kijken vol liefde uit naar de toekomst met hun drie kleintjes.
