Evelien (34) heeft een zoon van zes en raakte laatst echt van haar stuk. Na school ging hij bij een klasgenoot spelen en kreeg hij daar – je gelooft het bijna niet – gewoon een koekje. Terwijl Evelien juist heel duidelijk had achtergelaten wat haar kind wel en niet mocht eten. Voor veel mensen lijkt dat misschien een kleinigheid, maar voor haar gaat het verder. Het draait om gezonde gewoontes én om het respecteren van haar opvoedkeuzes.
De middag begon met een gewone speelafspraak. Zoals ze altijd doet, gaf Evelien de gastmoeder – in dit geval de moeder van het vriendje – een kort en helder lijstje mee. Daarop stond precies wat oké was en wat niet. Dingen als snoep, koek en bepaalde frisdranken had ze nadrukkelijk uitgesloten.
Afspraken in de opvoeding en vertrouwen
Het incident raakte Evelien hard, vooral omdat haar verzoek om de eetafspraken te volgen werd genegeerd. Toen haar zoon thuis enthousiast vertelde over het koekje dat hij had gekregen, voelde ze de irritatie meteen opkomen. Hoe kun je als ouder zomaar voorbijgaan aan iets wat zo duidelijk is afgesproken?
Evelien heeft haar regels niet voor niets. “Ik neem de gezondheid van mijn kind serieus,” vertelt ze. Dat koekje zat vol ingrediënten die ze bewust wil vermijden. Voor haar is voeding een basispijler van opvoeden. “Kinderen zijn nog in de groei; wat je ze geeft, heeft direct invloed op hun ontwikkeling en welzijn.”
Maar het ging haar niet alleen om dat koekje. Ze had erop gerekend dat de moeder haar wens zou respecteren. Het draait om meer dan eten; het gaat om vertrouwen tussen ouders. “Als ik vraag iets niet te doen, verwacht ik dat daarnaar geluisterd wordt.” Het voelt voor haar alsof dat vertrouwen een deuk heeft opgelopen.
Ze blijft zich afvragen hoe je zulke duidelijke instructies naast je neer kunt leggen. “Als ik aangeef wat mijn kind wel of niet mag, is het toch niet zo ingewikkeld om je daaraan te houden?” Haar boosheid komt vooral voort uit het idee dat haar keuzes zomaar zijn weggewoven. “Het gaat niet om dat ene koekje; het is het idee dat iemand denkt beter te weten wat goed is voor mijn kind.”
Dit soort momenten zet haar aan het denken over hoe andere ouders met afspraken omgaan. Ze merkt dat niet iedereen dezelfde prioriteit geeft aan bewuste voeding en consequente opvoeding. “Ik wil niet overkomen als overdreven, maar ik sta voor iets dat voor mij essentieel is: de gezondheid van mijn zoon.”
Voor de volgende keren hoopt ze op meer begrip en respect. Ze blijft trouw aan haar principes, ondanks deze ervaring. “Ik snap dat niet iedereen even strikt is als ik. Maar als iemand duidelijk aangeeft wat hun kind wel of niet mag, dan hoort dat gerespecteerd te worden,” zegt ze, hoorbaar teleurgesteld.
Evelien wenst een omgeving waarin ouders elkaars keuzes steunen, ook als die niet overeenkomen met je eigen ideeën. “Hoe leren we onze kinderen respectvol met elkaar omgaan als we zelf elkaars grenzen niet respecteren?” Ze hoopt dat haar verhaal anderen aan het denken zet over wat ze aan andermans kind geven.
