Er wordt vaak gezegd dat je met de jaren wijzer wordt. Voor Paula, 63 jaar, betekent dit niet alleen dat ze helder weet wat ze wil, maar ook dat ze het belang begrijpt van soms ‘nee’ zeggen. Na jarenlang anderen op de eerste plaats te hebben gezet, geniet ze nu van de vrijheid die ze zo verdiend heeft. Toch werd deze balans onlangs flink op de proef gesteld.
Afgelopen zomer werd Lisa, Paula’s dochter, de trotse moeder van de kleine Sophie. Het gezin was dolblij met hun nieuwe toevoeging, maar al snel begonnen de praktische uitdagingen zich op te stapelen. De kinderopvang had een enorme wachtlijst en Lisa zag geen andere optie dan haar moeder om hulp te vragen. “Mam, zou je misschien één of twee dagen per week op Sophie kunnen passen?” vroeg Lisa voorzichtig.
Paula begreep de situatie van haar dochter helemaal. Aangezien Lisa en haar man allebei druk waren met hun werk, had Sophie extra zorg en aandacht nodig. Paula voelde echter een interne worsteling. Ze hield enorm van haar kleindochter, maar vond het moeilijk om zich aan een vast schema vast te leggen. “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt,” legt Paula uit. “Ik heb altijd voor mijn kinderen, mijn man en zelfs voor mijn ouders gezorgd. Nu wil ik eindelijk genieten van de dingen die ik graag wil doen.”
Tijd voor Jezelf
Elke donderdag is Paula te vinden in de sportschool, samen met haar vriendinnen. Na het sporten drinken ze koffie en kletsen ze over van alles en nog wat. “Die dagen geven me energie,” zegt ze met een tevreden glimlach. “Waarom zou ik dat zomaar opgeven?”
Paula besloot een eerlijk gesprek met Lisa aan te gaan. “Ik begrijp dat jullie het lastig hebben,” zei Paula voorzichtig, “maar ik wil niet als vaste oppas fungeren.” Lisa’s teleurstelling was duidelijk, maar Paula legde rustig uit dat ze haar vrije tijd en onafhankelijkheid koesterde. Ze verzekerde haar dochter ervan dat ze zo nu en dan wel wilde helpen, vooral in spoedgevallen. Maar een vaste oppasrol paste niet in hoe ze haar leven wilde invullen.
In het begin voelde Paula zich schuldig over haar keuze. “Als ouder voel je je snel slecht in zulke situaties,” geeft ze toe. “Toch wil ik laten zien dat het goed is om voor jezelf te kiezen. Mijn dochter begrijpt dat nu ook beter.”
Paula is trots op haar besluit. “Ik hou van mijn kleindochter, maar mijn leven bestaat niet alleen uit zorgen voor anderen. Deze tijd is er voor mij om te doen wat ik nodig heb.” Met haar grijze haren heeft ze niet alleen wijsheid gewonnen, maar ook de moed om haar eigen pad te kiezen.
