Het is dus belangrijk dat ouders niet passief het gedrag van hun kinderen accepteren, maar in plaats daarvan manieren leren om ermee om te gaan. Het verhaal van een moeder illustreert hoe je dat kunt doen. Ze zat in een situatie waarin haar dochter constant en vaak driftbuien kreeg nadat ze naar school was gegaan. Ze zocht hulp bij de schoolpsycholoog en kreeg een advies dat heel effectief bleek te zijn.
De psycholoog stelde voor om haar kind één simpele vraag te stellen om haar tot rust te brengen en haar te helpen haar gedrag te begrijpen. De bedoeling van de vraag was om het kind te helpen de ernst van haar probleem in te schatten: “Is dit een groot, middelgroot of klein probleem?”
Zelfs jonge kinderen kunnen vaak goed inschatten hoe groot hun problemen zijn. Eenmaal beantwoord, is het cruciaal om het antwoord serieus te nemen, ongeacht wat het kind zegt. Op dat punt moet je het kind uitleggen dat grote problemen meestal moeilijk op te lossen zijn, middelgrote problemen wat meer aandacht vragen en kleine problemen vaak eenvoudig op te lossen zijn. Dankzij deze reflectie leren kinderen hun problemen te analyseren en zelf oplossingen te bedenken.
De moeder zag vrijwel meteen resultaat met deze aanpak. Toen haar dochter begon te huilen omdat haar favoriete broek nog niet droog was, stelde ze de vraag: “Alice, is dit een groot, middelgroot of klein probleem?” Nadat het meisje antwoordde dat de situatie geen echte reden was voor haar driftbui, moedigde de moeder haar aan om een oplossing te vinden. Zonder twijfelen zei het meisje dat ze gewoon een andere broek zou aantrekken terwijl ze wachtte tot de andere droog was.
Als jij te maken hebt met de driftbuien van kinderen of ouders kent die hiermee worstelen, probeer dan deze methode aan te bevelen. Deze simpele vraag kan helpen om het probleem op een constructieve en kalmte brengende manier op te lossen.
