Het opvoeden van kinderen is een hele klus die gepaard gaat met veel verantwoordelijkheden. De ervaringen die ouders opdoen in deze belangrijke periode van hun leven, zijn zowel uitdagend als ontzettend belonend. Ouderschap is een avontuur vol onverwachte wendingen en obstakels, variërend van groot tot klein. Het is een primaire taak van ouders om kinderen te begeleiden en ze voor te bereiden op de uitdagingen van het leven. Een vaak voorkomend obstakel, ongeacht de leeftijd van het kind, zijn driftbuien. Hoe kunnen ouders dit gedrag effectief aanpakken en tegelijkertijd hun kinderen leren hoe ze dit kunnen vermijden? Een moeder ontdekte een praktische aanpak dankzij advies van een kinderpsycholoog.
Tijdens het opgroeien doorlopen kinderen fases waarin driftbuien heftiger en frequenter worden, soms zonder ogenschijnlijke reden. In deze fase kunnen ouders het moeilijk vinden om naar hun kinderen te luisteren en hun gedrag te sturen. Straffen, negeren of berispen zijn niet de beste manieren om hiermee om te gaan, omdat ze het ongemak en de intensiteit van driftbuien alleen maar vergroten.
Het is belangrijk dat ouders actief betrokken raken bij het gedrag van hun kinderen en leren om daar effectief mee om te gaan. Een moeder deelt haar ervaring van hoe ze omging met de driftbuien van haar dochter nadat ze naar school was gegaan. Ze zocht hulp bij de schoolpsycholoog en kreeg een advies dat voor haar erg nuttig bleek te zijn.
De psycholoog raadde aan om haar dochter een simpele vraag te stellen die haar zou helpen om te kalmeren en de situatie te analyseren. Deze vraag had als doel haar dochter te begeleiden bij het inschatten van de ernst van haar probleem: “Is dit een groot, middelgroot of klein probleem?”
Zelfs op jonge leeftijd kunnen kinderen vaak de ernst van hun probleem goed inschatten. Zodra het kind antwoordt, is het cruciaal om het serieus te nemen. Op dat moment moet je het kind bijbrengen dat grote problemen vaak moeilijk op te lossen zijn, middelgrote problemen zorgvuldigheid vereisen en kleine problemen meestal eenvoudig op te lossen zijn. Door hierover na te denken, leren kinderen hun eigen problemen te analyseren en zelf oplossingen te bedenken.
Volgens deze moeder werkte deze methode onmiddellijk. Toen haar dochter begon te huilen omdat haar favoriete broek nog nat was, vroeg de moeder: “Alice, is dit een groot, middelgroot of klein probleem?” Het meisje besloot dat het niet groot genoeg was voor een driftbui en vond zelf een oplossing: ze zou een andere broek dragen terwijl ze wachtte tot de favoriete broek droog was.
Ken je kinderen met driftbuien of ouders die hiermee kampen, raad deze aanpak dan eens aan. Deze simpele vraag kan op een constructieve en rustgevende manier bijdragen aan het oplossen van het probleem.
