Waarom ik die webwinkels liever uit m’n zoekresultaten houd
Was er maar een optie in Google om te zeggen: laat me alsjeblieft nooit meer Shein of Temu zien als ik op zoek ben naar een glitterjurk. Ik wil er niet bestellen. Klinkt misschien alsof ik overdrijf, maar daar zit een flinke reden achter. Hoe meer je snapt wat er achter die lage prijzen schuilgaat, hoe minder je er ook maar een cent aan kwijt wilt zijn.
Waarom die dumpingprijzen zo lokken
Het blijft bizar hoeveel mensen met overvolle mandjes afrekenen. Een jurkje voor twee euro, sneakers voor vier — hoe dan? Het voelt als een megadeal, maar ergens wordt de rekening betaald. Niet door jou, wel door anderen. En “goedkoop” is alles behalve goedkoop als je kijkt naar de echte prijs voor mensen en natuur.
Wie er echt voor opdraait
Die prijzen kunnen alleen bestaan doordat arbeiders bijna niets verdienen. Denk aan dagen van 18 uur, zeven dagen per week, zonder weekend en met een loon waar je niet van rondkomt. Er zijn verhalen over T-shirts die voor nog geen euro in elkaar worden gezet. Rapporten en nieuwsberichten laten keer op keer uitbuiting, onveilige werkplekken en soms zelfs kinderarbeid zien. Het is ronduit pijnlijk.
Waar en hoe die spullen tot stand komen
Een groot deel van de kleding van platforms als Shein en Temu wordt geproduceerd in lagelonenlanden zoals China, Bangladesh en Vietnam. Lonen zijn er laag, controle schiet vaak tekort en de druk om snel en veel te leveren is enorm. Jij betaalt weinig aan de kassa, maar de sociale en ecologische kosten zijn torenhoog.
De milieurekening: vervuiling als standaard
Massaproductie staat gelijk aan massa’s vervuiling. Denk aan verfstoffen die in rivieren terechtkomen, gigantisch water- en energieverbruik en microplastics die bij elke wasbeurt loslaten. Fast fashion draait om razendsnel nieuwe collecties pushen, terwijl de aarde opdraait voor de afvalberg en uitstoot die erbij horen.
Recyclen klinkt prachtig, maar werkt amper
Wat me het meest trof in een video van Lubach: kleding van Shein is praktisch niet te recyclen. Veel items bestaan grotendeels uit goedkoop polyester en andere synthetische vezels. Dat spul is bijna niet om te zetten in nieuwe kleding. Het idee dat we die stoffen straks circulair hergebruiken is in de praktijk vooral wensdenken. Eenmaal gemaakt, eindigt het meestal gewoon bij het afval.
Bewust snel kapot
Fast fashion draait om tempo, niet om degelijkheid. Veel items verliezen na een paar wasbeurten hun vorm, pillen, scheuren of voelen direct “op”. Daardoor belanden ze razendsnel bij het vuil. En nee, iets in de textielbak of bij de kringloop gooien is niet automatisch een oplossing: er is simpelweg te veel, en de kwaliteit is vaak te laag om nog echt te dragen of te verwerken.
De eindbestemming van jouw afdankers
Een aanzienlijk deel van onze weggegooide kleding komt terecht in landen die al genoeg aan hun hoofd hebben. In Ghana bijvoorbeeld liggen enorme bergen textielafval. Lokale markten en gemeenschappen worden overspoeld met kleding die vaak maar één of twee keer is gedragen en vervolgens onverkoopbaar blijkt. Het resultaat: gigantische hopen synthetische rommel waar niemand om heeft gevraagd.
Een volle winkelmand is geen winst
Voelt het alsof je rijk bent als je voor honderd euro een hele stapel spullen bij Temu, AliExpress of Shein scoort? Vraag je dan af wie de echte prijs betaalt. Achter die kleine bedragen schuilt een keten van uitbuiting en milieuschade. Niet bepaald iets om je goed bij te voelen — met Kerst niet, en daarbuiten ook niet. Minder kopen is echt beter.
Bewuster kopen: minder, maar wél goed
Het alternatief is simpel, al moet je er even aan wennen: koop minder en kies kwaliteit. Ga voor tijdloze stukken die lang meegaan, laat iets repareren in plaats van weg te gooien en denk na voor je op bestellen klikt. Ja, een beter gemaakt kledingstuk is duurder aan de kassa, maar op de lange termijn scheelt het je geld, afval en een hoop ellende verderop in de keten.
