Elke ochtend stapt de elfjarige Hamza vol trots op zijn fatbike om naar school te gaan. Voor hem is deze fiets veel meer dan alleen een vervoermiddel; het is een symbool van vrijheid, zelfstandigheid en volwassen worden. Het was voor zijn vader, met een beperkt inkomen, een flinke uitdaging om de fatbike te kopen. Hij moest wekelijks wat geld opzijzetten, statiegeldflessen verzamelen en doorzetten om zijn zoon iets te geven dat zo veel meer was dan alleen een materieel bezit.
Vrijheid heeft een prijs
Toen Hamza eindelijk zijn fatbike kreeg, kon je zijn geluk niet op. Het was niet alleen de mooiheid van de fiets, maar ook het gevoel iets bijzonders bereikt te hebben. Hij leerde verantwoordelijkheid, hoe om te gaan met het verkeer, en bouwde zijn zelfvertrouwen op. De dagelijkse fietstocht is voor hem een ritueel van zelfstandigheid. Maar die vrijheid wordt bedreigd door een nieuwe wet die een minimumleeftijd voor het gebruik van fatbikes overweegt, en die kan zijn dagelijkse rit in de weg staan.
Regelgeving met menselijk gezicht
Er wordt steeds meer gepraat over ongelukken met fatbikes, en de zorgen zijn begrijpelijk. Sommige jongeren rijden roekeloos en brengen zichzelf en anderen in gevaar. Maar dat betekent niet dat alle kinderen ongeschikt zijn om met fatbikes te rijden. Hamza kent de verkeersregels, rijdt voorzichtig en toont zijn verantwoordelijkheid. Een algemeen leeftijdsverbod houdt geen rekening met deze verschillen.
Wat de regels over het hoofd zien
Zonder eigen auto is de fatbike voor Hamza’s gezin een praktische oplossing. Het is een goedkope en efficiënte manier voor hem om naar school te gaan. Met de bus reizen zou hem niet alleen veel tijd kosten, maar ook zijn dagelijkse beweging, vrijheid en plezier afnemen. Een wet die bedoeld is om te beschermen, zou in dit geval juist veel waardevols wegnemen.
Verantwoordelijkheid moet je kunnen leren
Onze maatschappij neigt er steeds vaker naar om regels te maken die gebaseerd zijn op incidenten in plaats van op vertrouwen. Hierdoor missen kinderen zoals Hamza de kans om zelfstandigheid te ontwikkelen. Verantwoordelijkheid leer je niet achterin de bus, maar op de fiets, in het verkeer, door ervaring op te doen. Ouders willen hun kinderen belangrijke waarden leren: respect, veiligheid, zelfredzaamheid. Dat lukt alleen als ze de kans krijgen om te oefenen.
Meer dan zomaar een fatbike
Hamza’s fatbike is niet zomaar een fiets. Het is het resultaat van doorzettingsvermogen, vertrouwen en persoonlijke groei. Het staat voor wat mogelijk is, zelfs met beperkte middelen. Een algemene wet kan dat allemaal zomaar tenietdoen. Daarom is het belangrijk dat we regels met aandacht voor nuance opstellen, zodat ouders en kinderen die wél de verantwoordelijkheid aankunnen de ruimte krijgen om dat te laten zien.
