BBQ achter in de tuin: gedonder tussen Bart en de buurvrouw
In een kalme buitenwijk, ergens in Nederland, woont Bart, 52. Zijn achtertuin is zijn trots: de plek waar hij ontspant. Vraag je hem wat hij het liefst doet in zijn vrije tijd, dan is het antwoord glashelder: de barbecue aan en iets smaakvols op het rooster leggen.
Of het nu hartje zomer is of de eerste zachte lentedag, Bart grijpt elke kans om te grillen. Alleen… die passie wordt niet door iedereen gedeeld. Zijn buurvrouw, al jaren naast hem woonachtig, laat regelmatig weten dat ze last heeft van de rook en de geur.
Waarom Bart zijn grill niet kan missen
Voor Bart is barbecueën geen simpel kookmoment, maar een ritueel. Het begint al vroeg, wanneer hij in de winkel de braadworst en kip ruikt — voor hem het startschot van een topdag.
Hij pakt het grondig aan. Het juiste stuk vlees, een marinade die precies goed is, de temperatuur strak in de hand: alles moet kloppen. Het plezier zit ’m net zo goed in het samenzijn als in het eten. Biertje erbij, vrienden om de tafel, tijd vergeten in zijn eigen tuin — daarvoor leeft hij.
De buurvrouw is klaar met walm en geurtjes
De buurvrouw is heel anders. Aardig, rustig, veel in de tuin, en dol op stilte. Voor haar zijn rookpluimen en barbecuegeur geen gezelligheid, maar overlast. Ze zegt dat de rook soms haar huis in trekt en dat de lucht door de tuinen blijft hangen.
Ze heeft Bart al meerdere keren gevraagd of hij minder vaak wil barbecueën. Onlangs stelde ze zelfs voor om vaste tijdstippen af te spreken. Bart vindt dat te gortig. Volgens hem is het simpel: dit is zijn tuin, zijn domein. Waarom zou hij alles aanpassen voor één persoon?
Twee werelden die schuren
In bijna elke buurt zie je het: wat voor de één vrijheid en gezelligheid is, voelt voor de ander als hinder. Bart houdt van leven in de brouwerij en buiten zijn; de buurvrouw hecht aan rust en regelmaat. Beiden hebben een punt, maar zodra de kolen gloeien, botsen die werelden.
Bart zegt best te snappen dat zij er anders in staat, maar hij wil zijn leven er niet door laten dicteren. Zit hij met vrienden buiten en staat de barbecue aan, dan denkt hij niet aan klachten. Dan wil hij gewoon genieten.
Wat de rest van de straat ervan vindt
Ook anderen merken het op. In de straat ruik je vaak dat Bart het vuur heeft aangewakkerd. Volgens hem vinden meerdere buren dat juist leuk: sommigen helpen met snijden of marineren, anderen komen langs voor een drankje. Het levert praatjes over de heg op en een losse sfeer.
Toch is er steeds diezelfde constante: de buurvrouw die blijft aangeven dat ze last ervaart. Bart kan daar moeilijk bij. Iedereen ontspant toch op z’n eigen manier? Waarom zou hij de zijne moeten laten?
Zoeken naar een compromis (dat maar niet lukt)
Bart zegt echt wel over oplossingen te hebben nagedacht. Zo stelde hij voor om af en toe op rustigere momenten te grillen. Maar hij wil niet elke spontane ingeving verruilen voor schema’s en afspraken. Barbecueën doe je volgens hem juist als je er zin in hebt — niet alleen wanneer het past in iemands planning.
Daar zit het knelpunt: vrij kunnen doen waar je blij van wordt tegenover behoefte aan stilte. En zolang geen van beiden water bij de wijn doet, blijft het schuren.
Wat blijft er dan over?
Voorlopig is Bart niet van plan zijn kolen te laten doven. “Ik wil gewoon BBQ’en in mijn tuin, zoals altijd,” zegt hij. Zo komt hij tot rust en voelt hij zich thuis. Dat geeft hij niet zomaar op, ook niet als de buurvrouw moppert.
Hoe het afloopt, weet niemand. Misschien komt er ooit een passende afspraak, misschien ook niet. Maar voor nu is Barts houding duidelijk: zijn tuin, zijn barbecue, zijn regels — of de buurvrouw dat nu fijn vindt of niet.
