Vanaf 1 januari betaal je meer bij ING en ABN AMRO
Niet het gezelligste begin van het jaar: de maandprijs van betaalrekeningen bij ING en ABN AMRO gaat omhoog. De banken zeggen dat strengere Europese regels vragen om veel intensiever controleren en rapporteren. Een deel van die extra kosten schuiven ze door naar jou als klant. Dat steekt, zeker omdat dit niet de eerste prijsstijging is.
Wat betekent dit voor jouw rekening?
Bij ING gaat het om zo’n 10 tot 30 cent extra per maand, afhankelijk van welk pakket je hebt. Bij ABN AMRO komt er ongeveer 60 cent per maand bij. Omgerekend praat je over ruwweg 1 tot 7 euro per jaar. Geen megabedragen, maar het tikt aan, zeker in combinatie met eerdere verhogingen.
Waarom leggen banken de link met Europa?
ABN AMRO wijst op oplopende kosten voor het tegengaan van witwassen: er zijn simpelweg meer mensen, systemen en processen nodig om klanten en transacties te checken. ING benadrukt dat dit nodig is om betalingen veilig, betrouwbaar en toekomstbestendig te houden. Het voldoen aan de nieuwe normen kost gezamenlijk honderden miljoenen, en een stukje daarvan proberen banken via hun tarieven terug te halen.
Achtergrond: nieuwe anti-witwasregels
De prijsverhogingen sluiten aan bij de Europese anti-witwasaanpak (AMLA), die in 2024 van kracht werd. Sindsdien moeten banken, notarissen en andere financiële dienstverleners klanten nog strenger screenen. Verdachte transacties moeten worden gemeld en betalingen kunnen worden tegengehouden als er een vermoeden is van witwassen of terrorismefinanciering. Dat levert flink wat extra administratie op.
In Nederland: Wwft geeft er invulling aan
Hier valt dit onder de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). In de praktijk betekent dat dat elke klant en elke transactie beoordeeld moet worden, ongeacht het bedrag. Dat vraagt om meer personeel, slimmere software en complexe rapportages. Alles bij elkaar maakt dat bankieren duurder, en dat merk je uiteindelijk aan je eigen kosten.
Kabinet wil de uitvoeringsdruk verlagen
De overheid erkent in een recente Kamerbrief dat banken en notarissen een belangrijke poortwachtersrol vervullen om crimineel geld buiten het financiële systeem te houden. Tegelijkertijd ziet het kabinet dat die taak zwaar drukt op de sector. Daarom wordt gezocht naar manieren om de uitvoering minder belastend te maken, zonder het toezicht te verzwakken.
Strenger waar het moet, minder papierwerk waar het kan
De bedoeling is meer risicogestuurd toezicht: scherp waar nodig en minder focus op vinklijstjes. Op papier bespaart dat tijd en geld. In de tussentijd moeten banken echter wel voldoen aan alle bestaande regels. Ze zitten dus met de vraag hoe ze alles netjes regelen zonder opnieuw te moeten verhogen. Voor jou als klant blijft het daardoor wrang dat je meer betaalt terwijl je daar nauwelijks iets van merkt.
Wat merk je hier concreet van?
Per maand is het verschil klein, maar op jaarbasis voel je het in je vaste lasten. Heb je meerdere producten bij dezelfde bank, dan loopt het sneller op. Veel ruimte om elders te compenseren is er niet, omdat banken vergelijkbare verplichtingen hebben en dus vergelijkbare kosten. Het resultaat: weinig speelruimte en toch hogere prijzen.
De kern: veiligheid of betaalbaarheid?
Strak toezicht is nodig om misdaadgeld buiten te houden, daar twijfelt niemand aan. Maar de rekening komt nu grotendeels bij klanten terecht. Banken zeggen weinig keuze te hebben, terwijl de overheid zoekt naar slimmere, risicogestuurde oplossingen. Tot die tijd blijft het balanceren tussen een veilig systeem en betaalbare bankdiensten.
Wat nu?
De grote vraag is: moeten banken een groter deel van deze kosten zelf dragen, of is het logisch dat jij meebetaalt omdat iedereen baat heeft bij een schoon en veilig betalingsverkeer? Hoe dan ook, vanaf 1 januari ga je iets meer kwijt zijn aan je betaalrekening.
