Na decennia zwoegen op bouwplaatsen merkte Johan (70) dat zijn geluk niet hier lag, maar helemaal aan de andere kant van de wereld. In Thailand, zegt hij, voelt liefde nog ‘echt’—iets wat hij in Nederland is kwijtgeraakt.
Van de bouwplaats naar een nieuw leven ver weg
Veertig jaar stond Johan op de steiger, met z’n handen en z’n hart. “Ik draaide m’n hand niet om voor vieze klussen,” vertelt hij trots. “Ik heb letterlijk meegebouwd aan Nederland. Toen ik met pensioen ging, dacht ik: nu is het mijn tijd om te genieten.”
Dat genieten begon thuis, maar het werd snel te stil. Zijn huwelijk met Anne – zijn jeugdliefde – liep na dertig jaar stuk. “We groeiden uit elkaar,” zegt hij. “Anne is een lieve vrouw, maar we zaten niet meer op één lijn. Alles ging over eerlijk verdelen, over wat ‘gelijk’ is. Op een gegeven moment leek het meer op een vergadering dan op een relatie.”
De eerste keer Thailand
Op advies van een vriend boekte Johan een ticket. “Hij zei: ‘Je moet gewoon eens wat anders zien, Johan.’ En hij had gelijk. Zodra ik landde, viel er een last van me af. Mensen lachen je tegemoet, het eten is top, de zon doet de rest. Je voelt je meteen welkom.”
Bij zijn derde trip ontmoette hij Lek, een 48-jarige vrouw die in een klein eettentje werkte. “Die glimlach kon je niet missen,” zegt Johan. “We raakten aan de praat en het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Geen gedoe, geen afstand. Gewoon warmte.”
“Hier moet alles 50/50”
Na zijn scheiding bleek een nieuwe relatie in Nederland lastig. “Vrouwen willen hier hun eigen boontjes doppen, en dat snap ik. Maar het voelt alsof het is doorgeslagen. Alles moet precies fifty-fifty. Liefde is een rekensom geworden.”
Volgens Johan zit het probleem niet bij vrouwen, maar in hoe de maatschappij is veranderd. “Mannen mogen geen mannen meer zijn en vrouwen geen vrouwen. Klinkt misschien ouderwets, maar zo ervaar ik het.”
Hij benadrukt dat hij geen onderdanige partner zoekt. “Dat is juist het misverstand. Ik wil iemand die plezier haalt uit zorgen, koken, samen zijn—omdat ze dat wíl. Niet omdat het moet. In Thailand is dat nog normaal. Daar draait het om verbondenheid.”
Liefde met kilometers ertussen
Johan en Lek zien elkaar een paar keer per jaar. “Dan woon ik een paar maanden bij haar in het dorp,” vertelt hij. “Klein huisje, samen koken, wandelen, veel lachen. Het leven is er eenvoudiger. Hier is alles duur en gehaast; daar heb je nog tijd.”
Zijn kinderen moesten eerst wennen aan zijn nieuwe liefde. “Ze vonden het in het begin wat verdacht, dachten dat ze achter mijn geld aanzat. Maar toen ze haar zagen en merkten hoe ze met me omgaat, snapten ze het beter. Ze zien dat ik gelukkig ben.”
“Daar voel ik me weer echt man”
Johan wil voorlopig blijven pendelen tussen Nederland en Thailand. “Met mijn pensioen leef ik daar goed. En als ik hier ben, zie ik mijn kleinkinderen. Voor mij is dat de perfecte balans.”
Hij staart even voor zich uit en zegt dan zacht: “Weet je wat het is? In Thailand voel ik me weer man. Gewoon gewaardeerd om wie ik ben, niet om wat ik verdien of doe. En dat gevoel… daar kan niks tegenop.”
“Iedereen jaagt op geluk op zijn eigen manier”
Johan weet dat zijn kijk niet overal in de smaak valt. “Sommigen vinden me ouderwets, anderen noemen het naïef. Maar je moet niet leven naar wat anderen vinden. Iedereen zoekt op zijn manier naar geluk. En ik heb het gevonden, al ligt het aan de andere kant van de wereld.”
