Voor velen is de oprit slechts een handige plek voor de auto of om gasten te laten parkeren. Maar voor de 64-jarige Kees heeft de oprit van de buren een heel andere rol gekregen. Het is nu de vaste plek voor hun gigantische caravan. Het is niet zo dat die alleen tijdens de zomer even wordt neergezet. Nee, dit enorme gevaarte staat er het hele jaar lang. Voor Kees, die elke dag vanuit zijn huis tegen deze kolos aankijkt, is het inmiddels een flinke bron van ergernis geworden.
Toen de caravan voor het eerst verscheen, dacht Kees dat het iets tijdelijks zou zijn. Misschien dat de buren even geen andere mogelijkheid hadden, of dat de caravan snel weer zou worden verplaatst. Maar weken veranderden in maanden, en nu, bijna een jaar later, lijkt het wel alsof de caravan gewoon deel uitmaakt van de straat. “Elke keer dat ik op mijn oprit sta, word ik weer geconfronteerd met die caravan,” verzucht Kees. “Het blokkeert mijn hele uitzicht en verpest echt de uitstraling van de buurt.”
Kees heeft geprobeerd de kwestie met zijn buren bespreekbaar te maken. Hij vroeg voorzichtig of ze van plan waren de caravan ergens anders te stallen, maar het antwoord stelde hem teleur: “We willen de caravan niet telkens verplaatsen. Dit is een stuk makkelijker.” Kees wist niet goed wat hij hierop moest zeggen. Hij snapt dat een caravan groot is en verplaatsen lastig kan zijn, maar moet hij daarom het hele jaar door naar dat ding kijken?
Het probleem is groter dan alleen het uitzicht; de caravan neemt ook veel ruimte in beslag en zorgt voor een benauwd gevoel in de straat. De oprit van de buren ligt naast zijn zijmuur, waardoor hij vanuit zowel de woonkamer als de keuken constant zicht heeft op het gevaarte. Voor Kees voelt het alsof hij tegen een betonnen muur aankijkt in plaats van tegen de open straat. Hij vindt dat opritten bedoeld zijn voor kort gebruik, niet als permanente standplaats voor zulke grote objecten.
Nu overweegt hij zijn volgende stappen. Hij heeft al nagekeken of er buurtregels of gemeentelijke voorschriften zijn die iets zeggen over langdurig parkeren van caravans in woonwijken. Hij vraagt zich af of hij nog een keer met zijn buren moet praten en vriendelijk moet vragen om een betere oplossing te zoeken. Maar hij voelt zich klemgezet: hij wil geen ruzie met zijn buren, maar het idee dat hij nog jaar na jaar tegen die caravan moet aankijken, bezorgt hem stress.
Het Dilemma van Kees
Hoewel hij begrijpt dat mensen hun caravan graag dichtbij willen houden en dat stalling duur en onhandig kan zijn, vindt hij dat het straatbeeld voor iedereen aantrekkelijk moet blijven. Voor hem draait het om wederzijds begrip en hij vraagt zich af waarom zijn buren dat niet lijken te snappen. Moet hij het nogmaals aankaarten, of is het tijd om zijn zorgen bij de gemeente te leggen?
Wat vind jij? Heeft Kees gelijk met zijn frustratie over de caravan, of hoort dit gewoon bij het leven in een woonwijk? En heb je tips voor hem hoe hij dit probleem aan kan pakken? Laat hieronder je mening weten; Kees kan wel wat advies gebruiken.