Marjan (37) kookt van woede op haar ouders. De reden? Ze namen haar zoontje mee naar McDonald’s, terwijl zij er heel bewust voor kiest dat haar kind geen vlees of zuivel eet. Dat hakte erin; ze voelt zich zwaar teleurgesteld en boos. “Mijn kind eet geen vlees en geen zuivel,” briest ze, “en dan sleuren jullie hem mee naar een fastfoodtent?!” Voor haar is een volledig plantaardige leefstijl superbelangrijk, en die wil ze haar kind ook meegeven. Gezond en verantwoord eten staat bovenaan, en met haar ouders had ze daarover glasheldere afspraken gemaakt. Dat zij die afspraken naast zich neerlegden en hem toch naar een keten brachten, voelt voor haar als een harde klap in haar opvoedingskeuzes.
Ze snapt niet hoe haar ouders dit konden doen, al helemaal omdat ze dondersgoed weten hoe ze over fastfood denkt. Het gaat haar niet alleen om wat er op het bord ligt, maar ook om het principe. Als je duidelijke grenzen aangeeft, wil je dat die serieus genomen worden. Nu heeft ze het gevoel dat haar waarden niet gelden voor hen, en dat maakt haar razend.
Vertrouwen aan diggelen
Marjan vraagt zich af hoe ze het vertrouwen in haar ouders nog kan herstellen. Ze durft hen niet zomaar opnieuw op haar kind te laten passen, bang dat haar regels weer genegeerd worden. Voor haar is het cruciaal dat haar keuzes rondom de opvoeding gerespecteerd worden, en nu voelt ze zich verraden.
Ze hoopt dat dit voor haar ouders een wake-upcall is, zodat ze voortaan beter stilstaan bij wat hun beslissingen voor haar kind betekenen. Marjan wil heel duidelijk maken dat over haar basisprincipes niet te onderhandelen valt en verwacht dat iedereen om haar heen die gewoon volgt.
Door dit voorval denkt Marjan na over hoe ze vergelijkbare situaties later wil aanpakken. Ze wil voorkomen dat haar kind nog eens in aanraking komt met eten dat niet past bij haar overtuigingen. Voor haar is het belangrijk om haar grenzen helder neer te zetten en ervoor te zorgen dat haar ouders goed begrijpen hoe wezenlijk dit voor haar is.
