Martijn is 32 jaar en al vier jaar samen met Joanne. Hij houdt van haar, maar hij is er klaar mee. Het heeft niet te maken met bedrog, ruzies of geld. Nee, het draait om tofu.
Altijd vermoeid, altijd bleekjes
Joanne eet vegetarisch, al sinds hun eerste date. Geen vlees, geen vis, geen kip, niets dat ooit leefde.
In het begin vond Martijn het leuk. Een vrouw met overtuigingen. Maar inmiddels ligt ze elke paar maanden ziek op de bank met een kleedje en een thermometer.
Haar huid is bleek, ze is moe, en haar weerstand lijkt zo sterk als papier. “Het lijkt soms alsof ze een wandelende vitaminepil is met een Netflix-abonnement,” zegt Martijn cynisch.
Vlees hoeft niet je vijand te zijn
Martijn denkt dat haar dieet het probleem is. “Vlees is gewoon nodig. Voor je weerstand, je energie, je huid, alles.”
Hij heeft meermaals voorgesteld om vlees weer een kans te geven. “Begin met kip. Of in ieder geval bouillon.” Maar Joanne blijft weigeren.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen begraafplaats voor dieren.’ Ondertussen valt ze bijna flauw op de trap.”
Gezelligheid verdwijnt, spanning groeit
Voor Martijn is het meer dan alleen gezondheid, het is ook een sociaal probleem. “Elke keer als we barbecueën met vrienden, eindigt het in gekibbel en morele preken.”
Hij heeft een satéprikker, zij zit met een bak kikkererwten en kritiek. “Zodra er vlees in de buurt is, bederft ze de sfeer.”
Samen koken is ook verleden tijd. “Ik wil stoofvlees maken. Zij komt met tempeh en een bezorgde blik.”
Een leven met tofu
Volgens Martijn draait hun relatie vooral om wat er niet gegeten wordt. “Het voelt alsof ik een relatie heb met haar eetgewoontes in plaats van met haar.”
Hij zegt dat hij zich jarenlang heeft aangepast. Geen vlees klaarmaken in haar keuken. Geen biefstuk wanneer zij erbij is. Geen grapjes over varkens.
Maar van haar kant? Geen enkele concessie. “Zelfs met bloedarmoede hield ze haar standpunt vast. ‘Ik slik liever pillen dan dat ik vlees eet,’ zei ze.”
Liefde of een frikandel?
Martijn houdt nog van haar, maar hij wordt steeds meer geïrriteerd. Hij mist vlees, maar vooral: wederzijds respect.
“Liefde hoort geven en nemen te zijn. Zij haalt het vlees weg en geeft me in plaats daarvan een schuldgevoel. Dat is geen relatie.”
Hij overweegt serieus om de relatie te beëindigen. “Ik wil geen vrouw die ziek is door haar principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie is voelbaar. “Als ik moet kiezen tussen haar en een frikandel met gezelligheid? Dan weet ik wel wat ik kies.”
Wat denk jij?
Is Martijn kortzichtig en intolerant? Of houdt hij zijn vriendin een vreemde spiegel voor? Moet liefde grenzen kennen als gezondheid en plezier onder druk staan? Laat hier je mening achter.
