Martijn is 32 en heeft al vier jaar iets met Joanne. Hij is gek op haar, maar zijn geduld is op. Niet door vreemdgaan, ruzie of geldzorgen. Het draait allemaal om tofu.
Altijd uitgeput, altijd lijkbleek
Joanne is vegetariër. Al vanaf de allereerste date. Ze eet geen vlees, geen vis, geen kip—niets wat ooit ademhaalde.
In het begin vond Martijn het juist aantrekkelijk: een vrouw met principes. Maar inmiddels ligt ze elke paar maanden ziek op de bank, onder een dekentje met een thermometer binnen handbereik.
Ze oogt flets, is constant moe en haar weerstand kan niets hebben. “Soms is ze net een lopende vitamine-reclame met een Netflix-account,” sneert Martijn.
Vlees is niet de boeman
Volgens Martijn ligt het aan haar eetpatroon. “Je hebt echt vlees nodig. Voor je afweer, energie, huid, alles.”
Hij heeft haar al vaker voorgesteld weer iets van vlees te proberen. “Begin met kip. Of anders bouillon.” Maar Joanne blijft weigeren.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen kist voor dode dieren.’ Ondertussen stort ze bijna in als ze de trap oploopt.”
Sfeer weg, spanning ervoor terug
Voor Martijn gaat het niet alleen om gezondheid, het is ook sociaal gedoe. “Elke barbecue met vrienden eindigt in gezeur en morele preken.”
Hij staat daar met een satéstokje, zij met een bak kikkererwten en commentaar. “Zodra er vlees in de buurt is, verdwijnt de gezelligheid.”
Samen koken is er ook niet meer bij. “Ik wil stoofvlees maken. Zij schuift tempeh naar voren met een zorgelijke blik.”
Verkering met tofu
Als je het Martijn vraagt, draait de relatie steeds meer om wat er allemaal niet mag. “Het voelt alsof ik samen ben met haar eetregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich al jaren aanpast. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk bestellen als zij erbij zit. Geen grapjes over varkens.
Maar andersom? Geen centimeter ruimte. “Zelfs met bloedarmoede bleef ze koppig. ‘Dan slik ik liever pillen dan vlees,’ zei ze.”
Kiezen tussen liefde en frikandel?
Hij houdt nog van haar, maar de irritatie groeit. Hij mist vlees, maar vooral: respect van beide kanten.
“Liefde is geven én nemen. Zij haalt het vlees weg en levert schuldgevoel terug. Dat is geen relatie.”
Hij denkt er serieus over om het uit te maken. “Ik wil geen partner die ziek wordt van haar principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie druipt ervan af. “Als ik moet kiezen tussen haar of een frikandel mét gezelligheid? Dan weet ik het wel.”
Wat vind jij?
Is Martijn kortzichtig en onverdraagzaam, of houdt hij zijn vriendin een pijnlijke spiegel voor? Moet liefde grenzen hebben als gezondheid en plezier op het spel staan? Laat weten wat jij ervan vindt.
