Het zijn vooral jongeren die de pijn van de woningnood voelen. Terwijl je als starter je suf zoekt naar iets betaalbaars, blijven veel ouderen in ruime huizen wonen. Michael (25) vindt dat het eerlijker verdeeld moet worden. “Zij hebben jaren meegeprofiteerd van stijgende huizenprijzen, laat ze nu ook eens ruimte maken voor onze generatie.”
Een koophuis? Voor veel jongeren niet te doen
Michael woont nog altijd in een piepklein stadsappartement met zijn vriendin. “We tikken bijna duizend euro huur af voor 45 vierkante meter,” verzucht hij. “We dromen van een huis met een tuin, een plek om een gezin te starten, maar het is gewoon onhaalbaar. Alles is te duur of wordt direct weggekocht door beleggers.”
Net als veel twintigers en dertigers voelt Michael zich buitengesloten op de huizenmarkt. “Onze ouders konden met één salaris een huis kopen. Wij werken allebei fulltime en komen nog niet in de buurt van een hypotheek voor een eengezinswoning. Hoe kan dat nou?”
Senioren blijven vaak in ruime huizen wonen
Uit CBS-cijfers blijkt dat bijna de helft van de 65-plussers woont in een huis met drie of meer slaapkamers, vaak eengezinswoningen die ooit bedoeld waren voor gezinnen. “Veel ouderen blijven gewoon in hun vertrouwde woning,” zegt Michael. “Logisch ook — het is hun plek, vol herinneringen. Maar ondertussen zitten wij met z’n vijven in 60 vierkante meter. Dat voelt niet rechtvaardig.”
Volgens Michael moeten er meer prikkels komen om te verhuizen naar kleiner. “Niet verplichten, wél aantrekkelijk maken. Geef voorrang op kleinere, gelijkvloerse woningen of regel hulp bij verhuiskosten. Dan gaat die doorstroming vanzelf lopen.”
De woningmarkt zit vast
Deskundigen noemen het een klassiek doorschuifprobleem: als ouderen in grote huizen blijven, komen er te weinig woningen vrij voor jonge gezinnen. Die blijven daardoor langer in starterswoningen hangen, waardoor de hele keten blokkeert.
“De blik gaat nu vooral naar nieuwbouw,” zegt Michael. “Maar daar schiet je weinig mee op. Het duurt jaren voordat er iets staat, en dan zijn het vaak dure koopappartementen. Terwijl er duizenden bestaande woningen zijn die slimmer benut kunnen worden.”
“We willen hun huis niet afpakken”
Michael benadrukt dat hij ouderen niets verwijt. “Ze hebben hun woning eerlijk gekocht en afgelost. Dat is knap. Maar het zou mooi zijn als ze iets terug willen doen. Er wordt vaak gezegd dat jongeren ‘niks meer willen’, maar wij willen juist van alles — we krijgen alleen de kans niet.”
Hij pleit voor een campagne van de overheid die laat zien wat blijven zitten betekent. “Veel mensen realiseren zich niet dat je iemand anders letterlijk een gezinsplek ontneemt door in een veel te groot huis te blijven. Als we dat eerlijk bespreken, kunnen we elkaar helpen.”
Ouderen: “Wij hebben zelf ook weinig keus”
Lang niet alle ouderen voelen zich aangesproken. Velen zeggen dat er simpelweg te weinig geschikte seniorenwoningen zijn. “Waarom zou ik kleiner gaan wonen als er niets passends is?” zegt een 72-jarige uit Amersfoort. “Ik wil best kleiner, maar niet naar een flat zonder lift of balkon.”
Michael snapt dat. “Het is een kip-en-ei-situatie,” zegt hij. “Maar als we niets veranderen, blijft alles vastlopen. Bouw meer passende woningen voor ouderen, dan kunnen zij doorstromen en komen wij ook eindelijk verder.”
“We hoeven geen luxe, wel een kans”
Toch blijft Michael optimistisch. “Ik denk dat het eerlijker kan als je naar de verdeling durft te kijken. Iedereen gunt ouderen een fijne plek, gun ons dan ook de start. We vragen geen villa, alleen de mogelijkheid om onze toekomst op te bouwen.”
