“Hoe moeilijk kan het zijn om één goed plantaardig gerecht te verzinnen?” zegt Sterre, 28, terwijl ze rustig aan haar cappuccino met havermelk nipt. Ze eet al vijf jaar volledig vegan en noemt zichzelf “niet fanatiek, gewoon bewust”. Toch ergert ze zich enorm aan hoe veel restaurants met vegan klanten omgaan.
Uit eten met vrienden eindigt vaak in een domper
Sterre is dol op uit eten gaan. Nieuwe smaken ontdekken, lang tafelen met vrienden – dat hoort bij haar leven. Maar telkens moet ze eerst bellen, hopen dat er iets te regelen valt, of genoegen nemen met een salade zonder dressing. “Dan zit iedereen te smullen van een driegangenmenu en ik krijg een bord droge groente. Dat is niet uit eten, dat is overleven.”
“Vegan is allang geen hype meer”
Wat haar het meest frustreert, is dat restaurants doen alsof vegan eten iets geks is. “Het is 2025. Veganisme is al lang niet meer een hipstertrend uit Amsterdam. Steeds meer mensen kiezen ervoor – uit liefde voor dieren, voor hun gezondheid of voor het klimaat. Waarom blijft de horeca dan nog achter?”
Ze wil dat het wettelijk wordt vastgelegd
Volgens Sterre is het tijd voor duidelijke regels. “Als restaurants allergenen moeten vermelden en aan voedselveiligheid moeten voldoen, waarom dan niet ook aan een vegan optie?” Ze pleit voor een wet die elk restaurant verplicht om minstens één volwaardig plantaardig gerecht op de kaart te zetten. “Niet als noodoplossing, maar als vanzelfsprekend onderdeel van het menu.”
Geen zin meer in ‘ik kan wel wat voor je maken’
Steeds weer vragen of de kok “iets kan improviseren” vindt ze vernederend. “Dan krijg ik wat couscous met gegrilde paprika. Dat is geen gerecht, dat is een verdwaald bijgerecht. Vegan koken is allang niet ingewikkeld meer. Kijk naar de supermarkten: daar lukt het toch ook?”
Restaurants blijven in het verleden hangen
Ze noemt het pure gemakzucht. “De horeca klampt zich vast aan vlees, vis en zuivel. Terwijl de wereld verandert. Zeggen dat er geen vraag is, kan echt niet meer. Die vraag is er wél, ze kijken alleen niet goed.” Volgens haar leveren restaurants die niet meegaan met de tijd uiteindelijk klanten in. “Mensen willen keuze die iedereen meeneemt. Wie dat niet snapt, raakt achterop.”
Eén gerecht waar iedereen mee uit de voeten kan
Sterre benadrukt dat haar plan niet alleen over haarzelf gaat. “Een vegan gerecht past ook bij vegetariërs, mensen met lactose-intolerantie of wie gewoon lichter wil eten. Met één goed gerecht kun je zóveel mensen blij maken. Waarom zou je dat níet aanbieden?”
Gelijke kansen aan tafel
Voor Sterre draait het om gelijkwaardigheid. “Als ik met vrienden uit eten ga, wil ik niet degene zijn die zich moet aanpassen. Ik wil gewoon iets van de kaart kunnen kiezen zonder gedoe. Iedereen hoort zich welkom te voelen – ook als je geen dieren wilt eten.”
“Het is tijd dat er iets verandert”
Ze vindt dat de overheid die omslag moet helpen maken. “Geef subsidies aan restaurants die goede plantaardige gerechten ontwikkelen. Of zet gewoon heldere regels neer. We hebben voor van alles wetten, waarom dan niet voor eten dat goed is voor mens, dier en planeet?”
Wat vind jij?
Moeten restaurants verplicht worden om vegan gerechten aan te bieden, zoals Sterre voorstelt? Of gaat dat te ver en moet de ondernemer zelf kiezen? Misschien raakt Sterre een grotere kwestie: eten is niet alleen persoonlijk, maar ook iets maatschappelijks.
Terwijl er nog eindeloos over smaak wordt gepraat, komt Sterre uit bij één simpele vraag:
“Waarom zou ik minder aanspraak hebben op een lekkere maaltijd, puur omdat ik geen dieren eet?”
