Nieuw bewijs over de coronaprik: dit had niemand zien aankomen

Jarenlang niet serieus genomen

Na hun coronaprik kregen Magdalena Dzambo en Iris de Boer te maken met zware neurologische klachten. Toch hoorden ze keer op keer dat het “tussen je oren” zou zitten. In Nederland wilde geen enkele arts dieper graven, maar in de Verenigde Staten gebeurde dat wel. Daar kwamen bevindingen naar voren die volgens de betrokken specialisten zwart op wit laten zien wat jarenlang is weggewuifd.

De eerste klachten na de prik

In 2021 haalde Magdalena Dzambo haar coronavaccin. Kort daarna begonnen de trillingen en kreeg ze epileptische aanvallen. In het Erasmus MC kreeg ze te horen dat er geen reden was om je zorgen te maken.
Volgens Dzambo noemde haar arts het “onschuldig” en vond hij een hersenonderzoek niet nodig.

De klachten trokken niet weg. Uiteindelijk besloot ze naar de VS te gaan voor verder onderzoek. Daar liet een hersenscan zien dat er daadwerkelijk iets niet goed zat.
“Waar ik bang voor was, werd bevestigd,” zegt Dzambo. “Er is schade in mijn brein te zien.”

Schade in de hersenen op de scan

In het rapport dat ze plaatste op haar platform The Long Shot, staan kleine witte stipjes in het hersenweefsel beschreven – passend bij ontstekingen in de bloedvaten in de hersenen. Ook is er krimp gemeten in haar rechter hippocampus, een gebied dat cruciaal is voor geheugen en oriëntatie.
Artsen leggen uit dat schade in dit gebied epileptische activiteit kan uitlokken, omdat de hippocampus belangrijk is voor de elektrische signaaloverdracht in je hersenen.

“Mijn geheugen is net een zeef”

Sinds die vaccinatie is Dzambo’s geheugen flink achteruitgegaan. “Ik vergeet van alles,” zegt ze. “Mijn hoofd is net een zeef.”
Ze stuurde het Amerikaanse rapport naar het Erasmus MC met de boodschap dat haar klachten niet “onschuldig” zijn.
“Ik heb ze gemaild: jullie zaten fout. Er is aantoonbare hersenschade. En dat na vier jaar waarin niemand me geloofde.”

Diagnose zonder harde onderbouwing

Zowel Dzambo als De Boer kregen in Nederland de diagnose functionele neurologische stoornis (FNS). Daarbij wordt gedacht dat de klachten niet ontstaan door fysieke schade, maar door een verstoring in de werking van de hersenen.
“Ze noemden het een softwarefoutje,” zegt Dzambo. “Maar bij mij is het de hardware. Mijn hersenweefsel is echt beschadigd.”

“Ik geloof niet in vaccinatieschade”

Ook bij Iris de Boer begonnen na haar tweede Pfizer-prik neurologische problemen. Haar neuroloog zei letterlijk dat ze “niet geloofde in vaccinatieschade” en dacht dat De Boers klachten voortkwamen uit oud trauma.
Een andere patiënt kreeg zelfs te horen dat ze haar klachten zelf had uitgelokt door “te snel weer aan het werk te gaan”.

Toen De Boer in Mill opnieuw werd gescand, kreeg ze schokkend nieuws: “Daar zeiden ze dat dit soort hersenverval past bij iemand van honderd, niet bij een gezonde veertiger.”

Wat standaardonderzoek mist

Volgens de vrouwen wordt er in Nederland te beperkt gekeken. Artsen focussen vooral op MRI-beelden en zolang er geen tumor of MS verschijnt, concluderen ze dat er niets aan de hand is.
“Maar ze zien de minieme afwijkingen over het hoofd,” zegt Dzambo. “Die witte puntjes, die subtiele schade.”

De Boer legt uit dat de meeste MRI’s hier 3 Tesla zijn. “Voor dit soort afwijkingen heb je een 7-Tesla nodig, maar daar krijg je geen verwijzing voor. En een zittende MRI, die nog preciezer is, hebben we hier al helemaal niet.”

Daarom lieten ze in het buitenland op eigen kosten extra scans maken. “Dat kost duizenden euro’s,” zegt De Boer. “Als je weinig te besteden hebt, is dat onhaalbaar en blijf je met je klachten zitten.”

Verschil tussen longcovid en schade door vaccinatie

Volgens De Boer groeit langzaam het besef dat longcovid iets anders is dan schade door vaccinatie. “Bij longcovid beginnen de problemen vanuit de longen. Bij vaccinatieschade start het juist in je zenuwstelsel. Dat kan verklaren waarom sommige mensen hersenontstekingen kregen.”

Zichtbare schade, geen brede erkenning

Wat in Nederland niet is opgepakt, is via buitenlandse scans wel zichtbaar geworden: afwijkingen die op hersenschade wijzen. Toch blijft erkenning uit.
“De hersenen zijn de laatste plek waar je ontstekingen wilt,” zegt Dzambo. “We hebben geen idee wat dit over tien jaar betekent. Wordt het erger? Alzheimer? Parkinson? Niemand die het ons kan zeggen.”