Rachids Keuze
Net buiten de stad ligt een knus dorpje met een pizzeria die meteen opvalt. Daar hanteert eigenaar Rachid, 43 jaar en doorgewinterd horecaman, een bijzondere regel: kinderen jonger dan acht zijn niet welkom. Dat levert zowel lof als kritiek op, maar voor Rachid is dit precies wat past bij zijn zaak en zijn gasten.
Met meer dan twee decennia horeca-ervaring weet hij hoe belangrijk sfeer is. Terwijl hij een espresso drinkt achter de bar zegt hij: “Mensen hebben vaak geen idee hoeveel invloed de ambiance heeft.” Hij wil dat je hier even loskomt van de dagelijkse hectiek en ontspannen kunt eten. De laatste jaren merkte hij echter dat dit lastiger werd door jonge kinderen. “Hoe schattig ze ook zijn, kleintjes zorgen regelmatig voor rumoer.”
Rachid wijst niet met de vinger naar kinderen, maar ziet ze wel als een uitdaging voor de rust die hij wil neerzetten. “Ik heb zelf kids grootgebracht, ik weet hoe pittig uit eten met een peuter kan zijn. Maar mijn zaak is klein, en jonge kinderen kunnen de beleving van andere gasten behoorlijk verstoren.”
Het besluit om onder-achtjarigen te weren viel hem niet licht en was geen impuls. Jarenlang zocht hij naar een balans tussen openstaan voor iedereen en toch een prettige, rustige ervaring bieden aan vaste bezoekers.
“Als er meerdere gezinnen tegelijk kwamen, werd het gewoon te druk. Kleine kinderen die moe of verveeld zijn, maken geluid. Dat is niet alleen zwaar voor de ouders, maar ook voor gasten die rustig willen dineren. Op een gegeven moment kon het zo niet verder.”
Een Lastige Keuze
Volgens Rachid was deze ingreep nodig om het comfort van zijn andere gasten te bewaken en de kwaliteit van hun avond te verhogen. Steeds vaker klaagden vaste klanten over hectiek en lawaai; ze voelden zich hier niet meer zo ontspannen als voorheen.
Met een dubbel gevoel voerde hij de regel toch door. “Je wilt niemand buitensluiten, dat wringt. Maar het welzijn van mijn gasten gaat voor. Dan moet je kiezen voor een rustige setting en een hoge belevingskwaliteit.”
De manier van communiceren vond hij cruciaal. Hij wilde niet dat mensen dachten dat hij iets tegen kinderen heeft. “Ik heb steeds benadrukt dat het draait om de sfeer die ik hier wil bieden. Een plek waar je relaxed kunt genieten, dat is het idee.”
Hoewel hij eerst vreesde voor boze reacties, bleek het merendeel juist positief. “Veel vaste gasten snapten het. Sommigen noemden het moedig, en anderen zeiden dat ze door deze regel juist vaker terugkomen.”
Rachid snapt dat niet iedereen het ermee eens is. “Voor sommigen voelt het discriminerend of onvriendelijk. Ik leg dan uit dat het niets met aversie tegen kinderen te maken heeft, maar puur met de ervaring die ik wil bieden. Er zijn genoeg zaken waar gezinnen welkom zijn; mijn pizzeria hoort daar simpelweg niet bij.”
Ondanks de kritiek blijft hij achter zijn keuze staan. “Dit is mijn zaak, mijn passie. Ik werk keihard om een plek te creëren waar je echt kunt ontspannen en goed kunt eten. Soms horen lastige beslissingen daarbij. Uiteindelijk telt de tevredenheid van mijn gasten.”
Trots loopt Rachid langs de tafels om mensen te begroeten. “Als ik zie dat gasten met een glimlach van hun pizza genieten en zich op hun gemak voelen, weet ik dat ik het juiste heb gedaan. Het draait niet om hoeveel mensen er binnen zitten, maar om hoe ze zich voelen.”
Zijn beleid om kinderen onder de acht niet toe te laten blijft gesprekstof, zowel bij zijn klanten als in de buurt. Voor Rachid is de focus helder: een goede mix van rust, kwaliteit en gastvrijheid. “Ik wil dat je hier met een fijn gevoel komt eten — en dat zie ik nu gelukkig terug,” zegt hij tevreden.
