Uit eten bij sterrenzaken: “Mijn man Pieter-Paul en ik zijn dol op buiten de deur eten. We kiezen vaak iets uit de Michelin-gids, dan weet je dat je goed zit,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven dan bij de oppas. Zo’n uitgebreid zevengangenmenu met bijpassende wijnen is niks voor hen, dus dat bewaren we voor samen. Het is ook fijn om even qualitytime met z’n tweeën te hebben. Terwijl de kids met de oppas pizza eten, genieten wij van een sterrenmenu. Iedereen blij.”
Lieve complimenten
Hoewel de kinderen het leuk vinden om een avondje met de oppas te hebben, vragen ze steeds vaker of ze mee mogen. “Kids van deze leeftijd in een sterrenzaak zien we nog niet zo zitten, maar voor de lunch nemen we ze geregeld mee. Pieter-Paul en ik bestellen dan allebei twee gangen en zij eten gezellig mee. Meestal gedragen ze zich super. Laatst kregen we zelfs complimenten van de naastgelegen tafel omdat ze zo netjes en gezellig aan tafel zaten.”
Fristi en kleurplaat
Het gaat alleen niet altijd soepel. “Onze oudste werd laatst meteen chagrijnig toen we het eetcafé binnenliepen. Niks was goed en ze riep dat het ‘een heel stom restaurant’ was. Pieter-Paul en ik wilden het liefst verdwijnen, maar de serveerster pakte het slim aan met een Fristi en een kleurplaat. Daardoor kalmeerde ze en konden wij rustig eten. Achteraf heeft bijna niemand echt last van haar gehad.”
Scheve blikken
Onlangs ging het weer mis, dit keer in een kleine bistro. “We kwamen binnen met speelgoed en iPads. Terwijl we de kinderen installeerden, voelden we al de afkeurende blikken. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’ vroeg onze oudste veel te hard, terwijl een dame ons duidelijk afkeurend zat aan te staren. Ik deed alsof ik het niet hoorde en knikte vriendelijk naar haar, maar ze draaide haar hoofd weg en fluisterde met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik nog.”
Niet bepaald welkom
Rozemarijn en haar gezin voelden zich al snel ongewenst in het restaurant. “Ook de bediening leek weinig zin in onze kinderen te hebben. Zelfs toen we een prijzige fles wijn van 95 euro bestelden, wilden ze niets speciaals voor de meiden maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze kunnen van de kaart kiezen.’ Dat hebben we uiteindelijk gedaan, maar ze vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Uiteindelijk deden de ouders er alles aan om het rustig te krijgen, zonder resultaat. “Eerst tranen, toen geschreeuw, en daarna rolden ze over de vloer. Geen trucje hielp. Pieter-Paul ging met ze naar de gang, en ik probeerde nog friet te regelen. Wat er toen gebeurde, had ik niet verwacht… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. We hebben de rekening voor u klaargezet. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een kelner bot. Ik legde het geld neer, stopte de dure fles in mijn tas en vertrok boos.”
Excuses van de zaak
De volgende dag belde het restaurant met excuses. “De eigenaar had van zijn team gehoord wat er was gebeurd. Hij vertelde dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat we nooit zomaar weggestuurd hadden mogen worden. Hij stortte het geld voor het eten en de wijn terug en bood een diner voor twee aan. Dat vonden we echt netjes en professioneel.”
