Voor Tom voelt elke euro die zijn ouders uitgeven als een aanslag op wat hij als ‘zijn’ toekomstige erfenis beschouwt. Zelfs een simpel drankje op het strand ziet hij als een hap uit wat hij later zou kunnen erven, wat hem soms behoorlijk raakt.
De wens voor een eigen woning
De reden van Toms fixatie op de erfenis komt door zijn huidige situatie. Hij woont in een huurhuis en droomt van een eigen woning. Omdat zijn werk geen promotiekansen biedt, lijkt sparen voor een koopwoning een onmogelijke taak.
De aanschaf van een nieuwe auto en de nieuwste gadgets door zijn ouders frustreert hem alleen maar meer en geeft hem een gevoel van onrechtvaardigheid. Tom vindt het niet eerlijk dat zijn ouders hun geld uitgeven aan reizen in plaats van aan zijn toekomst.
Interne strijd
Hoewel Tom beseft dat zijn gevoelens contrasteren – zijn ouders het geluk misgunnen voor zijn eigen materiële verlangens – ziet hij het gedrag van zijn ouders als egoïstisch. Hij worstelt met het idee dat zijn ouders hun eigen geluk verkiezen boven zijn welzijn.
Het ironische is dat als Tom niet uitkijkt met zijn houding en verwachtingen, hij het risico loopt onterfd te worden en dan helemaal niets te krijgen. Hopelijk blijven zijn ouders hun geluk vooropstellen, ongeacht de materiële verwachtingen van hun zoon.
