Op de tafel zie je een klein metalen dingetje liggen. Het is compact en best zwaar voor zijn grootte. Aan de zijkant bevindt zich een soort draaiknop en er is een gleuf bovenop die een beetje lijkt op een sleutelgat of oud gereedschap. Het ziet er gebruikt uit, met wat krassen en doffe plekken op het metaal.
Voor iemand die gewend is aan moderne spullen, zou het zomaar iets uit een gereedschapsdoos kunnen zijn. Misschien iets voor de fiets? Een onderdeel van een oude machine? Of gewoon een mysterieus stuk uit de schuur van opa?
Oudere mensen herkennen het direct. Niet door wat ze gelezen hebben, maar door hun eigen ervaringen.
antwoord:
Waar je naar kijkt, is een ouderwetse blikopener, speciaal gemaakt voor blikken met vlees, vis en worst. Dit is een gebruiksvoorwerp uit de tijd toen blikken niet makkelijk met een lipje geopend konden worden en een maaltijd uit blik heel normaal was, soms zelfs een beetje luxe. Deze opener had een draaiknop en een ovale sleuf. Je zette het lipje van het blik in die sleuf en begon te draaien. Niet een keer, maar steeds weer, tot het metaal begon mee te geven en het blik uiteindelijk als een sardineblik openging.
Voor velen brengt dit ding herinneringen terug aan vroeger. Aan die goedgevulde voorraadkast bij oma, vol blikvoer. Aan die momenten op zaterdagmiddag wanneer er ineens ‘rundvleessalade’ of ‘leverpastei’ uit een blik op tafel stond. Of die zomerkampen waar de leiders met zo’n opener grote blikken worst openmaakten voor de lunch.
Vandaag de dag zijn deze apparaatjes zeldzaam geworden. Alles is nu kant-en-klaar, gemakkelijk open te maken, of online te bestellen. Maar dit object vertelt een ander verhaal – het gaat over geduld, eenvoud en een keuken waar elke handeling nog wat aandacht vergde.
