Wouter zit klem op de huizenmarkt
Wouter is 34 en compleet klaar met het huizenjagen. Samen met zijn vriendin scrolt hij al bijna twee jaar door Funda en rent van makelaar naar makelaar. Telkens wanneer ze denken een kans te hebben, is het huis al verkocht of vliegt de prijs omhoog. “Hoeveel moeite je ook doet, je komt steeds te laat,” zucht hij. Het voelt voor hem alsof de markt hem telkens net een stap voorblijft.
Ruimte over bij sommigen, krapte voor starters
Wat hem misschien nog wel het meest frustreert? Dat veel gepensioneerden in ruime eengezinswoningen blijven wonen. Vaak met z’n tweeën in een huis met meerdere slaapkamers en een tuin waar weinig meer mee gebeurt. Intussen zitten jonge stellen zoals Wouter en zijn vriendin vast in een klein appartement zonder uitzicht op iets groters. “Het voelt scheef,” zegt hij. “Jarenlang wonen in een huis dat veel te groot is, terwijl wij geen kant op kunnen. Die meters liggen gewoon stil.”
Een huizenmarkt die compleet op slot zit
Hij is niet de enige. Vrienden en kennissen vertellen hetzelfde: noodgedwongen weer bij je ouders wonen, met kleine kinderen in een te krappe huurwoning, of na elke bezichtiging eindigen als nummer tien. Wouter ziet twee aanjagers die elkaar versterken: er komen te weinig woningen bij én doorstroming stokt omdat ouderen grote huizen blijven bezetten. “Je merkt gewoon dat er bijna niets beweegt,” zegt hij. “De boel zit op slot.”
“Laat doorstromen naar passend wonen de norm worden”
Volgens Wouter moet er sneller ruimte vrijkomen. Hij vindt het logisch dat ouderen verhuizen naar een woning die beter past bij hun levensfase. “Waarom drie lege kamers aanhouden als je ze niet gebruikt? Zonde van de ruimte,” zegt hij. Hij snapt dat verhuizen beladen is, zeker als een huis vol herinneringen zit. “Maar ergens moet je eerlijk zijn: als niemand beweegt, verandert er ook niks.”
Prikkels en steviger sturen
Hij weet dat je mensen niet zomaar hun huis uit kunt duwen, maar vindt wel dat de overheid duidelijker mag sturen. Geef gepensioneerden die kleiner of gelijkvloers gaan wonen een flinke duw in de rug. “Maak het gewoon superaantrekkelijk,” oppert hij. “Regel fiscale voordelen, lagere overdrachtsbelasting of een verhuispremie. Dan gaan meer mensen het serieus overwegen.” Zo’n aanpak zet volgens Wouter de doorstroming op gang en vergroot tegelijk de vraag naar compacte, levensloopbestendige woningen.
Wat dat doet voor bouw en banen
Meer vraag naar kleinere, toegankelijke huizen geeft de bouw een positieve impuls. Projectontwikkelaars krijgen dan een helder signaal: bouw niet alleen grote gezinswoningen, maar ook voldoende passende alternatieven voor ouderen. Dat levert extra woningen op voor starters en jonge gezinnen én werk voor vakmensen. “Als je de juiste woningen aanbiedt, komt de rest vanzelf in beweging,” denkt hij.
Begrip voor gevoel, oog voor het grotere plaatje
Een vriend van Wouter bekeek onlangs een huis van een ouder stel dat al jaren geen kinderen meer thuis heeft, maar niet wil verhuizen vanwege de herinneringen. Wouter begrijpt dat echt. Tegelijk hoopt hij dat je het bredere belang ziet. “Het gaat niet alleen om vierkante meters, maar om eerlijk verdelen,” zegt hij. “Iedereen verdient een kans op een fijn thuis. Nu lopen te veel jongeren vast omdat er te weinig wordt doorgegeven.”
Geen wij-zij, wel eerlijkheid
Wouter zoekt geen strijd met ouderen. Volgens hem draait het om eerlijk beleid dat doorstromen normaal maakt in plaats van uitzonderlijk. “Ik gun iedereen z’n plek,” zegt hij. “Maar het idee dat je voor altijd in hetzelfde huis blijft, hoe groot of leeg het ook is, helpt de woningmarkt niet. Met goede prikkels en opties komt er ruimte vrij voor de volgende generatie.” Dat is volgens hem de manier om een vastgelopen markt weer in beweging te krijgen.
