Als kinderen fouten maken
Hoe graag je ook wilt geloven dat je kind alles vlekkeloos doet, in werkelijkheid struikelt iedereen weleens tijdens het opgroeien. Groot worden is proberen, onderuitgaan en er hopelijk iets van opsteken. Uiteindelijk draait het niet alleen om wat er misging, maar vooral om wat je daarna met die fout doet.
Waarom ouders straffen
Daarom bestaat straf: je maakt een verkeerde keuze en krijgt de consequenties te voelen, zodat je snapt dat je over een grens bent gegaan. Soms is zo’n correctie zacht, soms is die keihard. In dit verhaal koos een vader voor dat laatste nadat hij hoorde wat zijn dochter op school had uitgespookt.
De harde ingreep van een vader
De tienerdochter had in de klas een klasgenoot belachelijk gemaakt die door chemotherapie haar haar was kwijtgeraakt. Toen de vader dat hoorde, was hij niet alleen boos, maar vooral diep teleurgesteld. Om te zorgen dat zijn dochter dit nooit meer zou flikken, greep hij rigoureus in: hij scheerde haar hoofd kaal, zodat ze aan den lijve zou ervaren hoe het is om in de positie van het andere meisje te staan.
Extra laagje drama
Tegenover CafeMom vertelde hij dat er meer meespeelde. Zijn dochter heeft namelijk een relatie met de ex van het zieke meisje, en er sudderde al langer ruzie. In de klas liep een woordenwisseling uit de hand door geroddel over relaties en loyaliteit. Volgens de vader riep het andere meisje dat de vriend van zijn dochter haar alleen gebruikte voor seks en noemde ze zijn dochter een slet. Dat alleen al sloeg in als een bom bij hem: hij wist niet eens dat zijn dochter seksueel actief was. Vanaf daar escaleerde het, met als dieptepunt wat hij “het pruikenincident” noemde.
“Niet hoe ik haar heb opgevoed”
De vader zegt dat de twee al kibbelen sinds zijn dochter met die jongen begon te daten. Hij ziet het als typisch pubergedoe, maar dat rechtvaardigt haar gedrag niet. Wat hem het meest trof, was hoe zijn dochter zich bij de onderdirecteur opstelde: geen spoor van spijt, alleen smoesjes. Ze vond dat het andere meisje het had verdiend. Voor hem was dat een grens die je niet overschrijdt.
“Geen pruik. Zo naar school.”
Hij hield de straf bewust zichtbaar. “Geen pruik,” zou hij gezegd hebben. “Ze gaat zo naar school tot het teruggegroeid is.” Dat leidde meteen tot een storm aan reacties, zowel online als in de omgeving. Veel mensen, onder wie de moeder van het meisje, vonden dat hij veel te ver ging. Zij waren bang dat zijn dochter hierdoor zelf doelwit van pesten zou worden.
Het doel: empathie afdwingen
De vader laat zich niet afschrikken door de kritiek. Hij zegt dat dit juist de kern van zijn aanpak was: zijn dochter laten voelen hoe het is om beoordeeld te worden op iets waar je geen controle over hebt. Volgens hem miste ze een basisgevoel voor empathie, en hij wilde haar een les meegeven die blijft hangen over hoe pijnlijk buitensluiting is. Hij benadrukt dat hij pesten verafschuwt en het onverteerbaar vindt als ouders het wegwuiven omdat ze hun “engel” niet onder ogen willen zien.
Te ver, of noodzakelijk?
De discussie draait nu vooral om de vraag of dit opvoeden is of vernederen. Critici vinden dat schaamte geen empathie kweekt, maar angst en wrok. Anderen zeggen dat sommige grensoverschrijdingen een stevige, zichtbare reactie vragen omdat woorden dan niet genoeg zijn. De vader zelf blijft erbij dat hij een duidelijke, directe les wilde geven en dat een mildere straf te weinig impact had gehad.
Wat vind jij?
Ging deze vader te ver door het hoofd van zijn dochter te scheren, of was het een harde maar rechtvaardige manier om haar bewust te maken van de gevolgen van pesten? Waar trek jij de lijn tussen corrigeren en vernederen, en hoe leer je een tiener echte empathie? We zijn benieuwd naar jouw mening.
