Op een gegeven moment besloot Mark Jansen uit Utrecht zijn magazijnbaan op te zeggen en bijstand aan te vragen. Dat kwam niet uit de lucht vallen; na jaren ploeteren zag hij dat hij financieel beter af zou zijn met een uitkering.
Mark woont met zijn partner Anita en hun twee tienerdochters. Hij maakte die draai heel bewust. “Voor mij loont werken niet meer. Met bijstand houd ik 200 euro meer over dan nu,” zei hij. Een rekensom, gecheckt door een financieel adviseur, liet zien dat zijn bruto loon van €2.200 per maand netto ongeveer €1.500 werd. De bijstand zou daarentegen zo’n €1.700 per maand opleveren.
Na ruim tien jaar vroeg opstaan en fysiek zwaar werk doen, voelde dit inzicht als een kantelpunt. Samen met Anita concludeerde hij dat overstappen naar de bijstand financieel slimmer was. Zijn routine van om 5:30 uur opstaan zou compleet veranderen, en de werkdruk zou flink afnemen.
Anita snapt zijn keuze, maar ze maakt zich wel zorgen over later. “Het is een grote stap,” zegt ze. “We moeten echt scherp op ons budget letten.” Hun dochters, Emma en Sophie, denken er verschillend over. Emma kijkt uit naar meer tijd met haar vader, terwijl Sophie zich afvraagt wat dit betekent voor hun manier van leven, zoals vakanties en uitstapjes.
De bredere gevolgen
Marks stap legt een groter probleem in Nederland bloot: je kiest tussen werken voor een karige beloning of vertrouwen op het sociale vangnet. Dan kom je al snel bij lastige vragen over de waarde van werk en hoe effectief dat vangnet eigenlijk is.
Critici zeggen dat het huidige systeem mensen kan ontmoedigen om te werken, waardoor de afhankelijkheid juist groeit. Beleidsmakers moeten dus balanceren: je wilt genoeg steun bieden, maar werken moet ook aantrekkelijk blijven.
Marks verhaal raakt aan fundamentele discussies over de toekomst van de sociale zekerheid en het arbeidsmarktbeleid. Moet werken altijd financieel meer opleveren dan een uitkering? Is het vangnet te ruim of precies passend? Het blijft een actueel onderwerp dat aandacht verdient.
Terwijl Mark went aan een leven zonder baanstress, moet nog blijken hoe dit op de lange termijn uitpakt. Met de steun van zijn gezin hoopt hij vooral op meer rust en stabiliteit. Zoals bij veel mensen in een vergelijkbare situatie, zal later duidelijk worden of dit de juiste afslag was.
