Hey, ik ben Greta en ik ben 67 lentes jong. Ik wil iets duidelijk maken: ik ben geen gratis oppas als vanzelfsprekend. Het zijn niet mijn directe verplichtingen om voor mijn kleinkinderen te zorgen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op ze en vind het geweldig om ze te zien opgroeien. Maar er moet wel een grens zijn. Het lijkt soms alsof mensen denken dat ik, nu ik geïsoleerd ben van de druk van werk, altijd beschikbaar ben om op te passen, maar dat slaat nergens op. Het voelt alsof men vergeet dat ook ik een eigen leven heb.
Nu ik mijn hele leven hard heb gewerkt, kijk ik ernaar uit om eindelijk van mijn pensioen te genieten. Ik wil dingen doen die ik vroeger nooit de kans had om te doen: reizen, mijn hobby’s oppakken, heerlijk met vrienden rondhangen en genieten van mijn vrijheid. Begrijp me goed, ik wil mijn kleinkinderen zeker zien en tijd met ze doorbrengen, maar dan op mijn eigen voorwaarden. Ik wil niet het idee hebben dat het een must is om altijd beschikbaar te zijn voor opvangdiensten.
Wat me echt stoort, is de moderne opvatting dat grootouders een verlengstuk van de ouders zijn. Wanneer jonge ouders druk zijn met hun werk of het leven, wordt vaak verwacht dat opa en oma inspringen. Maar mijn tijd is net zo belangrijk. Ik heb mijn kinderen al grootgebracht, dat hoofdstuk is afgesloten. Nu is het hun beurt om voor hun eigen kleintjes te zorgen.
Waarom Grenzen Stellen Essentieel Is
Misschien klinkt het wat bot, maar ik voel dat het tijd is om eerlijk te zijn. Als grootouders wordt er vaak verwacht dat we altijd klaarstaan. Als ik een keer “nee” zeg, krijg ik soms het idee dat men denkt dat ik onverschillig ben tegenover mijn familie. Maar dat is niet waar het om draait. Het gaat erom dat ik mijn eigen leven leid, met de vrijheid om mijn eigen grenzen te stellen.
Af en toe oppassen is prima, zolang ik er zin in heb. Maar het moet geen routine of een tweede baan worden. Het idee dat grootouders een onuitputtelijke bron van tijd en energie zijn, klopt niet. Ook wij hebben ons eigen leven en persoonlijke grenzen, en ik ben vastbesloten om die te bewaken.
Vriendinnen van mij hebben hier net zo mee te maken. We praten over hoe lastig het is om onze kinderen nee te zeggen. Het voelt soms alsof we in de fout zijn als we onze eigen plannen vooropstellen. Maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om voor mezelf op te komen. Het is essentieel dat ik mijn tijd naar eigen inzicht gebruik. Natuurlijk wil ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, maar dat mag niet ten koste gaan van mijn persoonlijke vrijheid en welzijn.
Dit onderwerp moet eigenlijk breder besproken worden. Er wordt vaak zonder vragen aangenomen dat grootouders hun kleinkinderen altijd met open armen ontvangen. Na al dat harde werken en opvoeden, is het nu tijd om van ons pensioen te genieten. Dit zou niet automatisch moeten betekenen dat we weer verantwoordelijk zijn voor de volgende generatie, tenzij we dat zelf willen.
Ik ben trots op de sterke band met mijn kleinkinderen en wil die koesteren. Maar ik wil ook dat ze begrijpen dat oma niet altijd beschikbaar is. Het is een kwestie van balans tussen er voor hen zijn en mijn eigen leven leiden. Het is belangrijk dat jonge ouders dit inzien. Je eigen tijd waarderen en grenzen stellen is helemaal niet egocentrisch; het is noodzakelijk voor je eigen welbevinden.
Daarom ben ik open naar mijn kinderen toe. Ze weten nu dat ik niet altijd als oppas beschikbaar ben. We hebben openhartige gesprekken gehad over waar mijn grenzen liggen en dat heeft veel druk weggenomen. Het blijft soms moeilijk, want ik wil niemand teleurstellen. Maar ook al is dat het geval, ik weet dat ik het recht heb om “nee” te zeggen zonder schuldgevoelens.
Dus hier ligt mijn boodschap: ik ben niet zomaar een gratis oppas, en dat mag best zo zijn. Het is van belang dat andere grootouders zich realiseren dat het prima is om hun eigen tijd en ruimte te verdedigen. Het gaat niet om ondankbaarheid of gebrek aan liefde voor je familie. Het draait simpelweg om voor jezelf zorgen en je eigen keuzes respecteren.
Wat vinden jullie van mijn gedachtegang? Hebben jullie soortgelijke ervaringen als grootouder of als ouder die op grootouders vertrouwt? Laat je mening achter op onze Facebook-pagina en laten we erover praten!
