De dagelijkse uitdagingen
Als moeder met jonge kids heb ik constant het gevoel dat ik tekort schiet. Hoewel ik snap hoe belangrijk het is om mijn kinderen gezond te laten eten, lukt het me gewoon niet om dat elke dag waar te maken. Keer op keer eindig ik met een kant-en-klaar maaltijd op tafel. Het is niet mijn ideale keuze, maar door de drukte van de dag ben ik vaak genoodzaakt die route te kiezen.
Zowel mijn man als ikzelf hebben een fulltime baan, en na een drukke werkdag wil ik snel kunnen koken. Mijn kinderen komen altijd hongerig thuis en als er kant-en-klare maaltijden in de supermarkt liggen die ik in tien minuten kan opwarmen, is de keuze snel gemaakt. Ook al veroorzaakt het soms wat schuldgevoelens, vertel ik mezelf dat ik momenteel echt geen andere optie zie.
Iedereen heeft wel een oplossing voor mijn situatie. “Waarom bereid je geen maaltijden voor tijdens het weekend en vries je die in?” krijg ik regelmatig te horen. Hoewel ik dat idee heb geprobeerd, bleek het onpraktisch voor me. Het weekend is het moment waarop ik wat tijd met mijn kinderen wil doorbrengen en wil bijkomen van de drukke week. Na een lange werkweek wil ik gewoon even relaxen, en niet mijn hele weekend in de keuken doorbrengen.
Velen adviseren om mijn prioriteiten anders te stellen, omdat mijn kinderen het verdienen dat er tijd in hun voeding wordt gestoken. Natuurlijk verdienen ze dat, maar in de chaos die mijn dagen momenteel zijn, lukt dat gewoon niet. Het is een constante race van kantoor naar school, sportclubs en dan weer naar huis. Ze moeten ook op tijd slapen omdat slaap essentieel is voor hun gezondheid en welzijn.
Af en toe probeer ik mezelf gerust te stellen door te denken dat de kant-en-klare maaltijden toch wel groente bevatten. Maar diep vanbinnen weet ik dat dat niet hetzelfde is als een verse, zelfgemaakte maaltijd. Het idee van al die extra zout en suiker in kant-en-klaar maaltijden blijft in mijn gedachten spoken. Maar elke avond een verse maaltijd bereiden lijkt een onhaalbare opgave en brengt me alleen maar meer stress.
Echt betrokken zijn
Soms, als ik andere moeders zie die zorgvuldig bereide maaltijden voor hun kids naar school brengen, voel ik een steek van jaloezie en schuld. Maar ik herinner me eraan dat elke ouder zijn eigen obstakels heeft. Hoewel ik misschien niet het perfecte eten neerzet, steun ik mijn kinderen op andere manieren. Ik help ze met hun huiswerk, ben er voor advies en steun, en ben aanwezig bij hun sportevenementen.
In de supermarkt, terwijl ik weer voor een magnetronlasagne of een macaronischotel sta, vraag ik me wel eens af of ik ooit mijn dagelijkse schema’s anders kan organiseren. Misschien verandert mijn aanpak als de kinderen groter worden en zelf mee kunnen helpen in de keuken. Of vind ik misschien ooit een betere balans tussen werk, gezin en koken. Maar voor nu is dit hoe ik de boel draaiende houd.
Dit is misschien niet hoe anderen het zouden doen, maar ik doe wat ik kan met de middelen en energie die ik heb. Ondanks het feit dat kant-en-klaar maaltijden niet ideaal zijn, klagen mijn kinderen er niet over. Ze begrijpen dat ik mijn best doe, ook al is ons eten niet altijd de meest gezonde optie. Uiteindelijk gaat het erom dat we samen gelukkig zijn, zelfs als dat betekent dat er af en toe een kant-en-klaar maaltijd op het menu staat in plaats van een verse salade.
Misschien zie ik koken op een andere manier als mijn leven wat rustiger wordt. Voor nu moet ik roeien met de riemen die ik heb, en dat is oké.
