Ik ben Jan, 52, en al jaren gelukkig getrouwd. Alleen op één punt botsen we telkens: boodschappen doen.
Zodra we samen de supermarkt inlopen, staan we lijnrecht tegenover elkaar. Zij gaat standaard voor de bekende A-merken, terwijl ik denk dat je flink kunt besparen met huismerken. Het komt zo vaak terug dat het me af en toe echt stoort.
Het begon toen ik onze financiën eens goed onder de loep nam. We hebben het prima, maar dat is geen reden om geld weg te laten lekken—zeker niet nu het dagelijks leven steeds duurder wordt.
Dan ga je vanzelf zoeken naar slimme besparingen. In de winkel zie je ze overal: voordelige alternatieven naast de dure A-merken die bij haar zonder nadenken in het karretje belanden. Soms voelt het alsof we uitgeven op de automatische piloot.
Tegelijk snap ik haar ook. Ze is opgegroeid met bepaalde merken en heeft zo haar vaste voorkeuren. En eerlijk is eerlijk: soms proef of merk je verschil. Maar moet het echt altijd de duurste optie zijn? Bij dingen als pasta, rijst of schoonmaakspullen doen huismerken het vaak net zo goed, voor veel minder.
De discussie over huismerken
Op een dag gooide ik wat huismerkproducten in de wagen om te proberen. Dat werd niet gewaardeerd. Volgens haar halen die nooit het niveau van A-merken en betaal je nu eenmaal voor kwaliteit. Sindsdien komt dit onderwerp regelmatig terug.
Toch denk ik dat je bij A-merken vaak vooral de naam en de verpakking betaalt, niet per se de inhoud. De marketing laat je geloven dat het altijd beter is—maar is dat echt zo?
Er zijn genoeg onderzoeken die laten zien dat huismerken meestal net zo goed presteren, soms zelfs beter. Het grootste verschil zit vaak in de prijs, niet in de kwaliteit.
Haar overtuigen blijft lastig. Ze vertrouwt bepaalde producten en wil daarop niet besparen. Ik blijf ervan overtuigd dat we zonder in te leveren op smaak of comfort toch geld kunnen overhouden. Elke week een paar euro minder tikt op jaarbasis best aan.
Begrijp me niet verkeerd: ik hoef niet overal op te beknibbelen. Waar het kwaliteitsverschil écht merkbaar is, wil ik best bij het A-merk blijven. Maar voor alledaagse dingen—melk, brood, simpele huishoudmiddelen—is een huismerk vaak gewoon prima.
Volgens mij houdt ze vast aan het idee dat A-merken automatisch beter zijn, simpelweg omdat ze dat gewend is. Alleen, tijden veranderen en met de aanhoudende prijsstijgingen is het slim om bewuster te kopen. Ik ga haar niet pushen, maar ik hoop dat ze het in elk geval wil proberen.
Uiteindelijk draait het mij om slimmer omgaan met ons geld. Het leven is al duur genoeg, dus waarom geen goedkopere opties testen als dat iets oplevert? Wat we besparen kunnen we leuk besteden—een etentje, een weekendje weg. Zo maken we het onszelf wat makkelijker zonder plezier of kwaliteit te verliezen.
Ik respecteer haar standpunt; ze wil het beste voor ons. Tegelijk geloof ik dat we samen ons budget efficiënter kunnen inzetten, zonder gedoe. En als we wat vaker vooruitdenken, kunnen we meteen iets opzijzetten.
Waarschijnlijk komt het neer op begrip en geven-en-nemen. Als zij een paar huismerken wil proberen, houd ik voor bepaalde dingen graag vast aan het A-merk. Misschien blijkt het kwaliteitsverschil klein en vinden we een middenweg waar we ons allebei goed bij voelen.
Ik hoop vooral dat we een betere balans vinden in onze uitgaven, zonder comfort of smaak op te offeren. Wie weet verrassen die huismerken haar en ontdekken we samen waar we makkelijk kunnen besparen. Het zou fijn zijn als dit onderwerp eindelijk rust krijgt en we keuzes maken waar we allebei blij van worden.
