Hannah is 54 jaar en werkt al een lange tijd in de administratie. Ze begrijpt niet hoe haar buurman zijn geldzaken regelt. “Hij leeft van een uitkering en klaagt vaak over geldproblemen, maar iedere avond geniet hij van een warme jacuzzi in zijn tuin. Hoe kan dat?”, vraagt ze zich af. Ze frustreert zich eraan dat zij en haar partner nauwkeurig op hun uitgaven letten en hun maandelijks budget bijstellen vanwege de stijgende energiekosten, terwijl haar buurman lijkt te baden in luxe.
Een jacuzzi in de tuin wordt door velen gezien als het toppunt van luxe. Denk aan warm bubbelend water onder de sterrenhemel, met een glaasje wijn binnen handbereik. Voor mensen die hard werken en op elke cent letten, is het moeilijk te begrijpen hoe iemand met een uitkering zoiets kan betalen.
Hannah uit haar twijfels: “Ik zie hem nooit werken, maar ik zag wel een bedrijf komen om die jacuzzi te installeren. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.” Ze voegt eraan toe: “Mijn man en ik werken allebei fulltime. We leven niet overdadig, maar geven ons geld weldoordacht uit. Vanwege de stijgende kosten is er nauwelijks ruimte voor extraatjes.”
De Grotere Vraag van Rechtvaardigheid
Voor Hannah voelt het niet eerlijk. “Een jacuzzi is toch geen eerste levensbehoefte voor iemand in de bijstand?” vraagt ze zich af. Het zit haar dwars, zelfs nadat ze de moed had verzameld om het met haar buurman te bespreken. De buurman legde uit dat hij de jacuzzi tweedehands had aangeschaft via Marktplaats voor een paar honderd euro en dat hij er al lang voor had gespaard. “Dat klinkt geloofwaardig, maar het blijft toch knagen,” zegt Hannah.
Hij vertelde dat hij niet op vakantie gaat, niet rookt en bijna nooit uit eten gaat. De jacuzzi is zijn manier om te ontspannen, en dat is belangrijk voor hem. “Hij zei: ‘Ik ben toch altijd thuis, dit is mijn geluksmoment.’ Dat kan ik wel begrijpen, maar toch voelt het niet kloppend.”
Wat de situatie voor Hannah extra ingewikkeld maakt, is dat er vaak pakketjes bij haar buurman worden afgeleverd. “Er komen bijna wekelijks bezorgers over de vloer. Het zijn niet altijd grote pakketten, maar ik vraag me af hoe hij dat allemaal kan betalen.”
Veel mensen zoals Hannah begrijpen moeilijk hoe iemand met een uitkering dingen kan betalen die voor hen buiten bereik lijken. Het roept de vraag op wanneer iemand in de bijstand iets leuks kan doen zonder bekritiseerd te worden.
Hannah beseft dat ze misschien strenger oordeelt dan ze wil toegeven. “Ik werk al mijn hele leven hard voor wat ik heb. Misschien ben ik ook wel een beetje jaloers, zelfs teleurgesteld,” geeft ze toe.
Uiteindelijk gaat het om keuzes maken met het kleine spaargeld dat je mag hebben als je in de bijstand zit. Een socioloog van de Universiteit van Amsterdam zegt dat mensen vaak niet weten of begrijpen hoe iemand met een uitkering zich voorbereidt op grotere aankopen, zoals tweedehands spullen kopen of geholpen worden door familie.
“Hannah’s buurman zegt dat hij heeft gespaard en daardoor voor een bepaalde luxe kon kiezen. Maar toch blijft het voor velen, zoals Hannah, moeilijk te begrijpen,” legt de socioloog uit.
Volgens energie-experts kunnen jacuzzi’s inderdaad behoorlijk wat energiekosten met zich meebrengen, tenzij je kiest voor isolerende hoezen of energiezuinige modellen. Hoewel er manieren zijn om te sparen, blijft het moeilijk voor Hannah om het geheel te bevatten.
Misschien zou een open gesprek tussen Hannah en haar buurman meer duidelijkheid kunnen bieden over zijn keuzes. Wat Hannah bezighoudt, gaat voorbij de jacuzzi en richt zich op een bredere kwestie van rechtvaardigheid en vertrouwen. Als mensen het gevoel hebben dat het systeem oneerlijk is, kan dat tot frustraties leiden.
Wat denk jij? Kan iemand met een uitkering zich een jacuzzi veroorloven als hij ervoor spaart, of is dat beeld toch niet helemaal logisch?
