Verwarring in eigen land
Joop, die altijd gewend is in Nederland Nederlands te spreken, had ineens het gevoel dat hij in een vreemd land was. “Het voelde heel raar,” legt hij uit. Hij probeerde het gewoon in het Nederlands, maar de jonge serveerster begreep er niets van. “Ze keek alleen maar naar me en zei niks terug.”
Al snel werd duidelijk dat niemand van het personeel Nederlands kon. Toen hij vroeg of er iemand was die hem kon verstaan, werd hij weer in het Engels aangesproken. Joops irritatie nam snel toe.
Hij herinnert zich vooral hun geïrriteerde blikken. “Ze keken me aan met een zucht, alsof ik hen tot last was,” zegt Joop ongelovig. En dat terwijl hij alleen maar iets te eten wilde bestellen in zijn eigen taal.
Voor Joop, die gewend is zonder problemen in zijn moedertaal te praten, was dit een absurde situatie. “Het leek wel alsof ze geen enkele moeite wilden doen om me te helpen,” gaat hij verder. “Ze lieten me gewoon zonder hulp zitten, zonder enige sympathie te tonen.”
Een onzichtbare klant
Daardoor voelde Joop zich buitengesloten en ongewenst, alsof hij er niet bij hoorde. “Het leek alsof je daar alleen welkom was als je Engels sprak,” zegt hij. “Dat vond ik echt jammer.”
Hij begrijpt wel dat Amsterdam veel internationale bezoekers heeft. Engels kan vaak handig zijn, maar waarom spreken ze niet ook Nederlands in een Nederlands restaurant?
“Ik hoef toch niet naar het buitenland om Engels te praten?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet beide talen spreken? Engels voor toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
Joops ervaring spreekt een zorg aan die veel ouderen delen. Zij die gewend zijn hun hele leven in hun eigen taal te kunnen praten, merken dat dit minder vanzelfsprekend wordt.
“Het voelt alsof Nederland beetje bij beetje van ons afdrijft,” moppert Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Deze ervaring heeft Joop geraakt. “Ik ga daar niet meer heen,” besluit hij. “Het ging niet om het eten. Dat heb ik niet eens kunnen proeven. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Joop legt de vinger op de zere plek: de toenemende internationalisering van steden als Amsterdam, waar toerisme soms belangrijker lijkt dan de lokale bevolking.
Zijn verhaal roept op tot nadenken dat, terwijl we de wereld omarmen, we lokale cultuur en taal niet moeten vergeten. “Vooral als we in Nederland zijn,” zegt Joop stellig. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
