Klachten over de verdwijning van de middenklasse in Nederland zijn helaas niet overdreven. Het iets waar steeds meer Nederlanders dagelijks mee te maken hebben. In een wereld waar de kloof tussen rijk en arm groter is dan ooit, vervagen de kenmerken die vroeger de middenklasse bepaalden.
In de jaren ’80 en ’90 was het leven voor velen duidelijk gestructureerd, vol keuze- en groeimogelijkheden. Als startende jongere kon je er met een gemiddeld salaris in slagen om een woning aan te schaffen, verder te groeien in je carrière, en je wist langzaam op te klimmen binnen wat men de middenklasse noemde. Mensen stonden financieel relatief stabiel en er waren volop kansen.
Vanaf de komst van de euro en de groeiende invloed van de EU leken deze kansen voor velen te keren. De huizenprijzen schoten omhoog, terwijl de lonen daar niet in mee konden. Voor jongere generaties lijkt een zekere financiële toekomst steeds verder weg.
Veel mensen wijzen internationalisatie aan als boosdoener, omdat steeds meer banen naar andere landen vertrekken waar men minder loon betaalt. Hierdoor blijven de lonen van werkenden en de middenklasse achter, terwijl de kosten voor essentiële zaken zoals wonen, zorg, en onderwijs de pan uit rijzen.
Voor velen lijkt ‘middenklasse’ amper nog betekenis te hebben. Je werkt hard, draagt bijdragen af aan de fiscus, maar je doet alsof je constant op het wateroppervlak blijft. Zo lijkt sparen voor later een luxe die weinig mensen zich kunnen permitteren.
Aan de andere kant zie je dat degenen die in een gunstigere situatie zaten, hun fortuin alleen maar groter hebben zien worden. Veel mensen voelen dat ze in de steek zijn gelaten door een systeem dat meer opkomt voor de elite dan voor de gewone werkende mensen.
Critici brengen naar voren dat politici vooral het grote kapitaal en multinationals vooropstellen, terwijl de doorsnee burger hiervoor opdraait. De “trickle-down”-theorie, waarmee wordt bedoeld dat het geld van de rijken automatisch naar de lagere lagen zou stromen, blijkt vaak niet op te gaan.
In de praktijk zien we dat een groot aantal mensen moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen en zich zorgen maakt over hun toekomst. Het probleem gaat dieper dan ontmoediging en kan zelfs leiden tot gevaarlijke sociale spanningen.
De tijd is aangebroken om als maatschappij de vraag te stellen: wat kunnen we doen om de middenklasse weer binnen handbereik te brengen? Moeten we niet meer druk uitoefenen op onze politieke systemen voor economische hervormingen?
Wat denk jij? Is de middenklasse echt zo goed als verdwenen en is dat zorgwekkend? Hoe zie jij de toekomst van financiële zekerheid in Nederland en welke rol moeten wij als burgers hierin spelen? Spreek je uit en deel jouw mening!