Mo is 32 jaar oud en staat voor een moeilijke keuze binnen zijn relatie. Hij verlangt naar een toekomst vol zekerheid en samenzijn, maar ze hebben verschillende ideeën over wie wat moet doen in het huishouden.
Voor Mo is het heel logisch: zijn vriendin zou het meeste in huis moeten doen, puur omdat zij de vrouw is. Dit leidt echter tot frictie en vragen tussen hen.
Hij legt uit dat zijn kijk op rolverdeling in huis voortkomt uit zijn opvoeding. Zijn moeder regelde alles thuis en de vrouwen zorgden dat het huishouden soepel liep.
“Mijn moeder zorgde ervoor dat alles tiptop was en er stond altijd eten op tafel,” zegt hij. “Dat was het voorbeeld dat ik kreeg. Ook al vinden mensen het in 2024 misschien ouderwets, zo ben ik opgegroeid.”
Maar binnen zijn relatie gaan de dingen anders dan hij gewend is. Zijn vriendin, met wie hij al een tijdje samenleeft, heeft een drukke baan en hecht veel waarde aan eerlijke verdeling van de verantwoordelijkheden.
“Ze benadrukt vaak dat we allebei werken, dus beiden moeten bijdragen,” zegt Mo. “Maar ik kijk er anders naar. Ik zie het alsof ik onze toekomst veiligstel door haar huiselijk geluk te gunnen.”
Hoewel zijn vriendin begrijpt waar hij vandaan komt, leidt het tot spanningen. Ze voelt zich onder druk gezet om vast te houden aan ouderwetse rolpatronen en denkt dat haar bijdrage wordt onderschat.
Verschillen in Rollen en Verantwoordelijkheden
In gesprekken met zijn familie en vrienden merkt Mo dat hij niet de enige is met deze uitdaging. Sommigen zijn het met hem eens en adviseren hem zijn standpunt te behouden, terwijl anderen zeggen dat hij flexibel moet zijn.
“Enkele vrienden zeggen dat ik mee moet gaan met de tijd en ook mijn steentje moet bijdragen in de huishoudelijke taken,” zegt hij. Voor Mo voelt de traditionele rolverdeling echter als een bron van rust en een stevige basis voor de relatie.
Zijn vriendin voelt de druk om aan die verwachtingen te voldoen en ervaart dat er vaak veel moet worden overlegd over wie wat doet, wat veel energie kost.
Ze vraagt zich af waarom een eerlijke taakverdeling niet gewoon vanzelfsprekend is, zeker omdat haar werk net zo van belang is als dat van Mo. Ze wijst er vaak op dat Mo ook verantwoordelijkheid moet nemen. “Ze wil dat we gelijkwaardige partners zijn en samen vooruitkomen,” vertelt Mo.
Toch blijft het voor hem lastig om zich aan te passen aan deze nieuwe taakverdeling. Hij vindt nog steeds dat het huishouden vooral haar terrein is en denkt dat hij op zijn eigen manier bijdraagt.
“Ik wil dat ze alle mogelijkheden heeft om zich te ontwikkelen, maar het huishouden zie ik echt als haar ding. Ik werk ook hard en ondersteun haar zoals ik kan,” verklaart hij.
De verschillen in hun gedachten over rolverdeling zorgen ervoor dat Mo moet nadenken over de compromissen die nodig zijn om hun relatie gezond te houden. Tegelijkertijd twijfelt hij of hij zijn eigen waarden moet opgeven.
“Soms lijkt het alsof ik moet kiezen tussen wat ik altijd heb gekend en wat zij verlangt,” zegt hij. “Maar ik hou van haar en wil samen een toekomst opbouwen, zonder mijn eigen normen volledig op te geven.”
Mo erkent dat hun meningsverschillen verder gaan dan de dagelijkse huishoudelijke klusjes. Ze hebben te maken met diepgewortelde overtuigingen en hoe hij hun gezamenlijke toekomst ziet.
Hij hoopt op een compromis waar ze allebei tevreden mee zijn, maar het blijft een uitdaging om te beslissen of toegevingen de juiste oplossing zijn. Mo voelt dat zijn eigen rol niet genoeg erkend wordt. Hij ziet zichzelf als een bron van stabiliteit en steun voor zijn vriendin, maar merkt dat dat soms niet op waarde wordt geschat.
Mo realiseert zich dat er tijd en begrip nodig is om elkaars verwachtingen beter te vatten en samen een oplossing te vinden zonder hun eigen waarden te verliezen. Hij streeft naar een balans waarin beide partners zich goed voelen, zonder concessies die hen uit elkaar drijven.
