Niet ieder kind groeit op in een warme thuisomgeving. Veel kinderen verlangen naar een plek waar ze geliefd zijn en knuffels krijgen. Deze gedachte inspireerde Kevin en Dominique Gill om hun huis open te stellen voor pleegkinderen. Ze hadden al eerder jonge mensen opgevangen, maar toen ze een 10-jarige jongen in huis namen die niemand wilde, veranderde hun leven voorgoed.
In 2018 besloten Kevin en Dominique Gill om pleegouders te worden voor Andrew, een jongen van 10 zonder vaste ouders. Andrew had al veel meegemaakt en was vaak van de ene naar de andere tijdelijke opvangplek verhuisd. Zonder een vaste plek voelde hij zich onzeker en bouwde hij muren om zichzelf heen, wat hem moeilijk benaderbaar maakte. Veel mensen zagen hem als koud en afstandelijk.
De sociale diensten noemden Andrew vaak “moeilijk in de omgang”. Zijn driftbuien schrikten potentiële adoptiegezinnen af. Maar Kevin en Dominique geloofden dat liefde en zorg elk kind kon laten bloeien. Andrew kwam als pleegkind in hun huis in Nashville, Tennessee, met de hoop dat hij uiteindelijk in een permanent adoptiegezin terecht zou komen. Dat pad bleek echter een uitdaging.
Aanvankelijk sloot Andrew zich volledig af, vooral in zijn kamer met zijn computerspelletjes. Kevin en Dominique deelden met WBIR Channel 10 dat hij in die tijd weinig contact maakte met anderen en vaak in oude foto’s wegdook. “Hij wilde niet praten,” zeiden de pleegouders.
De familie Gill beleefde een moeilijke tijd doordat Andrew zich bleef isoleren. Toch bleven ze hoopvol en geduldig. Langzaam zagen ze positieve veranderingen in Andrews gedrag.
Uiteindelijk opende Andrew zich en voelde hij de warmte van zijn nieuwe omgeving. Ook de biologische zoon van het echtpaar zag een verandering. Hoewel hij in het begin weinig met Andrew optrok, begreep hij dat iedereen een kans verdient. De band tussen de jongens groeide en Andrew voelde zich eindelijk opgenomen. Hij voelde dat hij door de familie werd geaccepteerd zoals hij was. Dit bracht vreugde in zijn leven.
De jongens raakten onafscheidelijk bevriend, en bij de Gill-familie bloeide Andrew op. De sociale dienst vond dat Andrew een blijvende familie verdiende, maar Kevin en Dominique zagen dat anders.
“We wilden er zijn voor Andrew tot hij zijn thuis had gevonden,” zei Dominique. Maar na een mislukte adoptie realiseerden ze zich dat Andrew bij hen hoorde. Ze vroegen hem of hij wilde blijven. Met een stralend “ja” vond Andrew eindelijk een vaste en liefdevolle familie die hem accepteerde zoals hij is.
