De lastige waarheid onder ogen zien
Sanne en haar partner moesten een moeilijke keuze maken. Na alles te hebben overwogen, kozen ze ervoor om de zwangerschap door te zetten. Hoewel Sanne rationeel kon begrijpen waarom, voelde het nooit alsof ze hier zelf voor koos.
“Het leek alsof ik geen controle meer had over mijn eigen leven,” zegt ze. “De druk van buitenaf, van familie, de maatschappij, en zelfs van mezelf, was te groot.”
Deze zwangerschap voelde anders aan dan de voorgaande twee. Waar ze eerder vol enthousiasme en verwachtingen was, voelde deze zwangerschap als een zware last. “Ik probeerde echt gelukkig te zijn,” zegt ze. “Maar diep vanbinnen kon ik de angst en het gevoel van machteloosheid niet loslaten.” Ze voelde zich gevangen in een situatie waar ze geen uitweg in zag.
De geboorte van haar derde kind veranderde weinig aan deze gevoelens. Al snel na de bevalling voelde ze een blijvende spijt ondanks haar liefde voor het kindje.
“Het klinkt vreselijk,” zegt Sanne, met trillende stem. “Maar ik kon het gevoel niet van me afschudden dat dit niet was hoe mijn leven had moeten zijn.”
Met de komst van hun derde kindje kwamen er nieuwe uitdagingen. De routine die ze met hun twee kinderen eindelijk beheersten, werd weer lastig te managen. “Alles wat we hadden opgebouwd, leek ineens weg te zakken,” zegt ze. Het was niet alleen de fysieke vermoeidheid, maar ook de emotionele uitputting die haar parten speelde.
Sanne’s relatie met haar partner stond onder druk. “We hadden meer ruzies dan ooit,” vertelt ze. “Ik voelde me zo eenzaam in mijn gevoelens. Hij wilde me begrijpen, maar ik kon het hem niet echt uitleggen. Hoe leg je iemand uit dat je iets niet wilde dat nu wel deel is van je gezin?” Dit gevoel van eenzaamheid maakte het nog moeilijker voor Sanne om met haar emoties om te gaan.
Maar ondanks alles blijft Sanne vechten voor haar gezin. Ze beseft dat haar gevoelens complex zijn en zoekt manieren om hiermee om te gaan. Ze krijgt nu hulp van een therapeut om haar gevoelens beter te begrijpen en om verder te kunnen. “Ik weet dat ik van mijn kind hou,” zegt ze vastbesloten. “Maar ik moet ook eerlijk zijn over hoe ik me voel, zodat ik kan genezen en er echt voor mijn kinderen kan zijn.”
Sanne’s verhaal toont aan dat niet elke zwangerschap of gezinsuitbreiding een sprookje is. De werkelijkheid is soms rommelig en pijnlijk, en de emoties die daarbij komen kijken zijn niet altijd makkelijk te verwerken. Door eerlijk over haar gevoelens te zijn, hoopt Sanne niet alleen zichzelf te helpen maar ook anderen die in een soortgelijke situatie verkeren. “Je bent niet de enige,” benadrukt ze. “En het is oké om te voelen wat je voelt.”
