“Vera (21): ‘Bij mij gaat alles om mijn contract, geen minuut meer voor mijn baas’”
Sommige mensen vinden het misschien raar of lui, maar ik sta erop: ik werk exact de uren die in mijn contract staan. Geen minuut extra. Dit heeft niets te maken met lui gedrag; voor mij draait het om principes en grenzen bewaken. Mijn contract bevat vijf uur per dag, dus dat houd ik strikt aan. Elke keer als mijn baas vraagt of ik langer wil blijven voor extra werk, weiger ik.
Toen ik deze baan aannam, verwachtte ik duidelijkheid over de werkuren en dat daarover geen discussie nodig was. Het is belangrijk voor me om een gezonde balans tussen werk en privéleven te behouden. Ik dacht altijd dat dit een normaal idee was, maar in de praktijk zie je vaak dat werkgevers verwachten dat je zonder bezwaar overuren maakt. Maar ik speel dat spel niet mee.
Natuurlijk, werk is belangrijk, dat snap ik wel, maar mijn leven draait niet alleen om werk. Ik wil genoeg tijd over hebben voor mijn studie, vrienden en mezelf. Door me aan mijn uren te houden, zorg ik ervoor dat ik mijn grenzen bewaak. Dat idee van ‘loyaliteit’ tonen door altijd maar langer te werken zonder extra beloning vind ik manipulatief. Waarom zou ik gratis uren maken zonder dat daar iets tegenover staat?
Balans en Principes
Soms vinden collega’s het vreemd en zeggen ze iets van: “Oh, Vera vertrekt weer als eerste.” Maar dat kan me niet schelen. Het is simpel: vijf uur staat in mijn contract, en dat is wat ik werk. Als mijn baas meer werk gedaan wil krijgen, kan hij iemand anders aannemen of mijn contract aanpassen. Ik zie niet waarom ik gratis extra werk zou moeten verzetten.
Het is gek dat velen ervan uitgaan dat je altijd beschikbaar bent voor extra uren zonder beloning. Alsof het normaal is om altijd in de startblokken te staan voor je werk, zonder dat daar iets tegenover staat. Voor mij draait het om eerlijkheid en duidelijke afspraken. Als mijn baas mijn werk echt waardeert, zou hij mijn grenzen respecteren. Die vijf uur per dag hebben we afgesproken, en dat hou ik aan.
Ik begrijp dat sommige collega’s door mijn houding niet dol op me zijn. Vooral de oudere collega’s vinden dat ik geen ‘werkmentaliteit’ heb. Maar ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is om je grenzen meteen duidelijk te stellen. Zeker nu, waar werk en privéleven steeds meer vervagen. Door binnen mijn afgesproken tijd te werken, houd ik mijn leven in balans.
Wat denk jij hierover? Begrijp je mijn keuze om strikt aan m’n uren vast te houden, of vind je dat wat flexibiliteit bij het werk hoort? Deel je mening op onze Facebook-pagina en praat mee over werk en balans!