Joep’s Blik op de Gulden
Joep, een gepensioneerde van 72 jaar die vele jaren keihard heeft gewerkt, merkt op dat het leven nu prijziger is dan het ooit was. Voor hem voelt boodschappen doen als een regelrechte confrontatie met oplopende prijzen.
“Ik mis de gulden,” verzucht Joep met een zucht vol nostalgie. “Toen had je echt waar voor je geld.” Zijn woorden zijn vol met frustratie en het verlangen naar vroegere tijden waarin winkelen geen gat in zijn budget sloeg.
De gulden symboliseert voor Joep betrouwbaarheid en zekerheid. Hij herinnert zich goed hoe hij met slechts een paar tientjes de wekelijkse boodschappen kon doen en soms zelfs nog iets extra’s kon missen. “Je merkte toen nauwelijks als je wat meer uitgaf,” zegt hij.
Joep is vaak verbijsterd door de europrijzen voor basisartikelen zoals brood, melk en groenten. “Het lijkt wel alsof je nu twee keer zoveel betaalt voor wat vroeger vanzelfsprekend was,” zegt hij hoofdschuddend.
Economie en Zorgen van Nu
Joep staat niet alleen in zijn bezorgdheid over de steeds stijgende kosten. Vrienden en bekenden, die ook de overgang van de gulden naar de euro hebben meegemaakt, ervaren dezelfde zorgen. Het is een kwestie die telkens weer opduikt in gesprekken.
“We hebben het er altijd over, hoe dingen zoveel duurder zijn geworden,” zegt Joep. “Zelfs als je op aanbiedingen let, betaal je vaak nog meer dan je had verwacht.”
Volgens Joep was het leven tijdens de gulden eenvoudiger. Mensen met een gemiddeld salaris konden goed rondkomen, maar tegenwoordig kan het moeilijk zijn om de eindjes aan elkaar te knopen. “Je werkte toen hard en kon echt iets opbouwen,” legt hij uit.
Joep benadrukt dat zijn generatie gewend was om zuinig te zijn en goed met geld om te gaan, maar dat dit tegenwoordig niet meer voldoende is. “Hoeveel je ook spaart of slim omgaat met geld – de prijzen blijven stijgen.”
Zijn frustratie beperkt zich niet alleen tot de kosten. Er is ook het gevoel dat producten in waarde zijn gedaald. De koffie van toen was volgens Joep echte koffie. Nu lijkt het soms alsof hij een kapitaal betaalt voor iets minderwaardigs.
Verlangen naar de Euro
De introductie van de euro heeft voor Joep en veel van zijn generatiegenoten een blijvende indruk achtergelaten. In het begin dacht Joep dat het een kwestie van aanpassen was, maar na verloop van tijd werd het verschil alleen maar duidelijker.
“Toen de euro kwam, dacht ik dat het tijdelijk was,” zegt Joep. “Maar bijna twintig jaar later merken we het nog steeds elke dag.”
Joep snapt dat economieën veranderen en inflatie speelt, maar hij vraagt zich af waarom alles zo duur heeft moeten worden. “Waarom zijn de prijzen zo hoog? Waarom krijgen we zo weinig voor ons geld?”
Deze vragen gaan niet alleen over geld, maar ook over een gevoel van controleverlies. Joep voelt zich soms machteloos als hij in de supermarkt staat en probeert uit te rekenen wat hij kan uitgeven. “Er was toen zekerheid,” herinnert hij zich.
Voor Joep markeert de overstap naar de euro het begin van een periode waarin alles vanzelfsprekend een grotere aanslag op je portemonnee deed en de zekerheid steeds verder verdween. Hij denkt met weemoed terug aan de tijd van de gulden, een periode waarin hij op zijn geld kon vertrouwen. “Hoewel ik begrijp dat dingen veranderen, vraag ik me soms af of het de moeite waard was,” mijmert hij.
Ondanks zijn frustratie probeert Joep positief te blijven. Hij beseft dat hij de situatie niet kan veranderen, maar vindt troost in het feit dat er nog mensen zijn die de waarde van de gulden hebben gekend. “Ik sta er niet alleen voor,” besluit hij.
