Suusje, een 68-jarige vrouw uit Nijmegen, is van mening dat kinderen minstens één keer per maand hun grootouders zouden moeten zien. Die gedachte klinkt misschien ouderwets, maar voor haar gaat het om meer dan alleen gezelschap. Suusje maakt zich zorgen dat familiebanden in de moderne wereld verloren gaan. Het lijkt wel alsof de jongere generatie vergeet hoe waardevol het is om eenvoudig even op bezoek te gaan bij opa en oma.
Al haar hele leven woont Suusje in Nijmegen, waar ze een hechte familie heeft opgegroeid. Haar kinderen zijn inmiddels volwassen en hebben nu zelf gezinnen die het druk hebben. Hoewel Suusje begrijpt dat iedereen een volle agenda heeft, voelt ze zich af en toe eenzaam. Hun bezoekjes zijn schaars en meestal gepland rondom speciale gebeurtenissen, zoals verjaardagen. Spontaan langsgaan, dat lijkt verleden tijd.
Vroeger was het heel gewoon om je ouders en grootouders vaak op te zoeken. Het was een manier om liefde en respect te laten zien. Suusje herinnert zich nog goed hoe ze als kind elke zondag naar haar grootouders ging en de warme herinneringen die dat met zich meebracht. Ze zou graag zien dat haar kleinkinderen ook zo’n band opbouwen, en dat ze inzien dat familie niet alleen voor bijzondere gelegenheden is.
Suusje verlangt niet naar lange bezoeken. Al zouden ze gewoon even een kop koffie komen drinken of een kort ommetje maken in het park, dat zou al heel fijn zijn. Op zulke momenten zou ze voelen dat zij nog steeds een deel is van hun leven. Haar kleinkinderen kennen amper haar verhalen of haar verleden, en Suusje denkt dat het goed voor hen zou zijn om te ontdekken hoeveel geschiedenis en wijsheid ze van hun grootouders kunnen leren.
Waarom familiebanden ertoe doen
Veel jongeren hebben tegenwoordig een volle dagplanning met studie, werk en andere sociale activiteiten. Toch vindt Suusje dat dit geen excuus mag zijn. Iedereen maakt tijd voor wat zij belangrijk vinden, en ze hoopt dat zij als oma ook die aandacht krijgt in het drukke leven van haar kleinkinderen. Het doet pijn om te ervaren dat je minder belangrijk lijkt, terwijl je altijd hebt bijgestaan voor je kinderen en kleinkinderen.
Suusje denkt terug aan een gesprek met haar kleindochter, die, toen gevraagd waarom ze zo weinig langskomt, antwoordde dat ze veel andere dingen te doen heeft. Die woorden deden Suusje pijn, niet omdat ze boos is op haar kleindochter, maar omdat het lijkt alsof ze over het hoofd worden gezien. Alsof ze niet langer belangrijk genoeg is om regelmatig tijd mee door te brengen. En ze vermoedt dat ze niet de enige grootouder is die zich zo voelt.
Hoewel ze zich bewust is dat verplichting hard klinkt, zou het mooi zijn als haar kleinkinderen uit eigen beweging kwamen. Toch is ze van mening dat een maandelijkse afspraak zou kunnen helpen hun band te versterken. Als ze de tijd vrijmaken om langs te komen, zullen ze waarschijnlijk merken hoeveel ze eraan hebben.
Het bevorderen van een sterke relatie met oudere familieleden kan enorm waardevol zijn, niet alleen qua verhalen en geschiedenis, maar ook vanwege de wijsheid en begrip die ze kunnen bieden. Voor Suusje zou zo’n bezoekje een lichtpunt zijn in een week die anders vaak stil aanvoelt.
Hoewel mensen vaak zeggen dat je liefde en tijd niet kunt afdwingen, denkt Suusje dat een vaste routine juist een sterke familieband kan creëren. Zo is het minder waarschijnlijk dat de banden vanzelf zwakker worden, en als de tijd eenmaal verder schrijdt, zullen de jongere generaties hopelijk beseffen hoe waardevol die ontmoetingen waren.
Dus, in Suusjes ogen zouden kinderen minstens één keer per maand hun grootouders moeten bezoeken. Niet als een verplichting, maar als een kans om te leren, te verbinden en mooie herinneringen te maken. Want de dag zal komen dat zulke bezoekjes niet meer mogelijk zijn, en hopelijk kijken ze dan met dankbaarheid terug op de momenten die ze samen beleefd hebben.