Introductieverhaal
Op een stralende ochtend besloot Els, een liefdevolle moeder van 38, haar kind een kus op de mond te geven. Voor haar was het een simpele uiting van liefde, zoals ze altijd deed. Tot haar verrassing leverde dit gebaar allerlei reacties op, van gefronste wenkbrauwen tot afkeurende blikken van voorbijgangers. Dit zette haar aan het denken over hoe cultuur en persoonlijke verschillen invloed hebben op dergelijke intieme handelingen tussen ouder en kind.
“Het was geen bewuste beslissing,” zegt Els. “Mijn kleintje kwam naar me toe, en ik gaf instinctief een kus. Het voelde heel natuurlijk, zoals altijd. Maar de blikken om me heen vertelden een ander verhaal. Sommigen wendden snel hun ogen af, anderen keurden het af. Later zeiden een paar vrienden zelfs dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Els was verrast door deze reacties. In haar familie was fysieke genegenheid heel normaal. “Zelfs nu nog geven mijn ouders mijn broers en mij een kus, zowel op de mond als op de wang. Voor ons is dat de normaalste zaak van de wereld,” legt ze uit. “Het was een vanzelfsprekende manier om liefde te uiten.”
Cultuurverschillen en Beoordelingen
Toch lijkt de omgeving van Els tegenwoordig anders te reageren op dit soort gebaren. Ze realiseerde zich dat haar spontane uiting van liefde voor sommigen ongepast kon lijken. “Mensen zeiden zelfs dat het niet hygiënisch of ongezond was voor mijn kind. Dat snapte ik niet,” vertelt Els, terwijl ze nadenkend haar hoofd schudt. “Ik ben de moeder, en ik zorg goed voor haar. Hoe kan een simpele kus ineens verkeerd zijn?”
De sterke reacties zetten Els aan het denken over de verschillende meningen binnen de samenleving over fysieke genegenheid tussen ouders en kinderen. “Ik begrijp dat er culturele verschillen bestaan,” geeft ze aan. “In sommige culturen is het heel gebruikelijk, terwijl het in andere juist wordt vermeden. Maar dat mensen in mijn directe omgeving er zo sterk over oordelen, dat had ik niet verwacht.”
Gesprekken met vriendinnen bleven hangen. “Enkelen zeiden dat het niet past omdat het ongemakkelijk is. Maar wat wil dat precies zeggen? Wie bepaalt wat wel of niet hoort als het gaat om hoe je je kind liefde toont?” vraagt Els zich af. “Mijn dochter voelt zich veilig en geliefd door die kus. Waarom zou ik dat veranderen vanwege het ongemak van anderen?”
Persoonlijk Inzicht
Hoe meer Els zich verdiept in de kwestie, hoe meer ze merkt dat meningen verdeeld zijn over het kussen van kinderen op de mond. Sommige ouders zien het als normaal en als een natuurlijk deel van de opvoeding, terwijl anderen het na een bepaalde leeftijd niet meer gepast vinden. Zelfs deskundigen adviseren voorzichtigheid, omdat kinderen in verwarring kunnen raken door zulke uitingen van genegenheid.
“Ik begrijp dat mensen goedbedoelde adviezen geven,” erkent Els. “Misschien willen ze dat ik nadenk over de mogelijke gevolgen. Maar uiteindelijk ken ik mijn kind beter dan wie dan ook. En zolang zij die kus zoekt, weet ik dat het goed is.” Ze lacht en voegt toe: “Elke dag komt ze naar me toe voor die kus. Dat zegt voor mij alles.”
Wat Els vooral fascineert, is hoe snel mensen hun mening klaar hebben over de opvoedkeuzes van een ander. “Ik zou nooit iemand vertellen hoe zij hun kind moeten grootbrengen,” zegt ze vastberaden. “Ieder gezin doet wat voor hen het beste is. En als dat inhoudt dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat onze standaard.”
Els’ besluit om zich niet te laten beïnvloeden door kritiek, heeft haar niet alleen bewuster gemaakt van haar eigen opvoedstijl, maar ook van het belang om op haar eigen intuïtie als ouder te vertrouwen. “Ouderschap is geen kant-en-klare formule,” zegt ze met een zachte glimlach. “En dat is helemaal oké.”