Wouter, die inmiddels de 34 heeft bereikt, is behoorlijk klaar met de huizenmarkt. Samen met zijn vriendin zoekt hij al bijna twee jaar naar een fijn huis, zonder veel geluk. “Het lijkt wel een onmogelijke missie,” vertelt hij met vermoeidheid in zijn stem. Steeds wanneer ze denken dat ze een kans zien, wordt het huis voor hun neus weggekaapt of stijgt de prijs alweer zo snel dat ze onmogelijk kunnen bijblijven.
Volgens Wouter zit een groot deel van het probleem bij ouderen die blijven wonen in hun grote huizen. Veel senioren wonen immers comfortabel in gezinswoningen, vaak alleen of met z’n tweeën, terwijl jonge stellen zoals zij hard moeten zoeken naar een woning. “Het klopt gewoon niet,” zegt hij met een zucht. “Ze wonen daar al jaren en nu staan de slaapkamers leeg en krijgt de tuin amper aandacht, terwijl wij in ons kleine flatje zitten zonder veel opties omdat er niets te koop is.”
Wouters verhaal is geen unicum. Vele jonge stellen zitten in krappe huurhuizen of wonen noodgedwongen bij familie, simpelweg door een tekort aan woningen op de markt. “De huizenmarkt zit vast,” merkt hij op. “Er worden niet genoeg huizen gebouwd en tegelijk blijven senioren in de woningen wonen die wij juist zo hard nodig hebben.”
Anders aanpakken van de Woningmarkt
Wouter is ervan overtuigd dat er iets moet veranderen en hij heeft wel een idee. Hij vindt dat gepensioneerden gestimuleerd moeten worden om te verhuizen naar iets kleiners. “Waarom blijven zij in huizen met zoveel kamers die ze helemaal niet meer gebruiken? Het is zonde van de ruimte,” legt hij uit.
Hij beseft dat niet iedereen het met hem eens zal zijn. “Ik begrijp dat het lastig kan zijn om mensen aan te sporen te verhuizen,” erkent hij. “Maar er moet wél iets veranderen op de huizenmarkt. Ouderen blijven in hun huizen zitten en wij hebben geen opties. Zonder druk om te verhuizen, gebeurt er niets.”
Wouter hoort deze verhalen ook van vrienden. Een vriend bezocht ooit een huis waar een ouder stel woonde, ze hadden geen thuiswonende kinderen meer, maar willen vanwege de herinneringen niet vertrekken. “Dat begrijp ik best, maar we moeten wel vooruitkijken. Er komt een punt waarop je ruimte moet maken voor een nieuwe generatie,” legt hij uit.
Hij roept op tot overheidsmaatregelen, zoals belastingvoordelen, voor senioren die naar kleinere woningen verhuizen. “Maak het aantrekkelijk voor ze, bijvoorbeeld met financiële voordelen,” stelt hij voor.
Zo’n aanpak zou niet alleen jonge gezinnen helpen, maar ook de bouwsector nieuw leven inblazen. Meer behoefte aan kleinere, levensloopbestendige woningen kan zorgen voor meer bouw en leidt tot extra werkgelegenheid.
Hoewel veel ouderen zich misschien bedreigd voelen door verplichte verhuizingen, hoopt Wouter dat het grotere plaatje zichtbaar wordt. “Het gaat om het eerlijk indelen van ruimte voor iedereen,” zegt hij. “Iedereen verdient een fijne woning. Nu wordt die kans geblokkeerd door stagnatie.”
Hij gelooft dat er weer beweging in de huizenmarkt kan komen, mits de juiste stappen worden gezet. “Mijn bedoeling is niet om ruzie te zoeken met senioren,” legt hij uit. “Maar om de crisis aan te pakken, moeten we eerlijk zijn. Vasthouden aan ons huidige systeem waarin mensen oneindig in hun huizen kunnen blijven, helpt ons niet verder.”
