Andrea ruimt haar kerstboom niet op: “Ik laat deze staan tot maart of april”

Andrea (28) zit op haar gemak op de bank, een warme theemok in haar handen. Ze kijkt naar de kerstboom die in de hoek van de kamer staat te pronken. Met rode en gouden versieringen lijkt de boom scheef te stralen, alsof hij zijn plek in het interieur al gevonden heeft. Andrea heeft er geen problemen mee dat het zo gaat.

“Ik ben te lui om de kerstboom op te ruimen,” zegt Andrea lachend. “Dus hij blijft maar staan tot eind maart.”

Rond kerst begon het allemaal, net als bij velen: de geur van dennennaalden, feestelijke lichtjes en de warme sfeer van de feestdagen vulden de kamer. Voor Andrea betekent het opzetten van de boom een moment van gezelligheid. Maar zodra januari aanbrak, verdween die energie snel.

“Het is zo’n gedoe,” zucht Andrea. “Eerst moet je alle ballen en slingers eraf halen, dan nog zien dat de boom het huis uitgaat zonder overal naalden te laten. Wie heeft daar zin in?”

Dus bleef de boom staan. En hij bleef.

In januari had het zijn charme. “Het gaf extra gezelligheid in de donkere maanden. Waarom zou je dat weghalen?” Maar toen februari voorbijging en de boom er nog steeds stond, leek het wat vreemd.

“Mijn vrienden vonden het steeds grappiger,” zegt Andrea lachend. “Ze vroegen telkens of de boom ooit zou verdwijnen.”

Andrea haalt haar schouders op. “Waarom zou ik hem weghalen? Het is mijn huis, ik bepaal. Als die boom me gelukkig maakt, dan blijft hij staan.”

Een Lente met Kerstsfeer

De boom heeft een bijzondere status gekregen binnen Andreas vriendengroep. “Iedere keer als iemand langs komt, willen ze een foto met de boom. Het is echt een grapje geworden dat maar blijft doorgaan.”

Toch zijn er ook positieve reacties. “Een vriendin merkte laatst op dat het eigenlijk helemaal geen slecht idee is. Het maakt het thuis extra gezellig.”

Luiheid en tijdgebrek speelden toevallig ook een rol in de beslissing om de boom te laten staan. “Ik werk fulltime, sport, en in het weekend wil ik gewoon relaxen. Tussen Netflixen en de boom opruimen, maak ik makkelijk mijn keuze,” geeft Andrea toe.

Hoewel de kerstboom zijn sfeervolle kant heeft, zijn er ook nadelen. “De naalden beginnen te vallen, dus ik moet vaak stofzuigen. En soms lijkt het alsof de boom me aankijkt en vraagt: ‘Waarom sta ik er nog?’”

Toch heeft Andrea zichzelf een deadline gegeven. “Eind maart moet hij weg. Met de lente in aantocht is een kerstboom wel heel ongewoon.”

Maar of die deadline gehaald wordt, is nog twijfelachtig. Ze noemt het haast een traditie: “Misschien doe ik het volgend jaar gewoon weer.”

Wanneer de vraag of ze lui is, even nadenkt Andrea. “Lui ben ik niet; ik kies eerder waar ik mijn energie aan besteed. Het leven is al hectisch genoeg, dus zo’n boom is voor mij geen zorg.”

De meningen over haar kerstboom verschillen. “Mijn moeder vindt het maar niks,” giechelt Andrea. “Ze vraagt zich af wat de buren denken.”

Dat laat haar echter koud. “Zolang er geen kerstmuziek door het huis klinkt, valt het best mee.”

En of de boom echt eind maart weggaat? Andrea laat het open: “Misschien start ik wel een nieuwe trend met kerstbomen het hele jaar door. Waarom niet?”

Met een tevreden glimlach neemt ze een slok thee, terwijl de lichtjes van de boom gezellig blijven knipperen. “Voorlopig blijft hij lekker staan.”